«Το Κόκκινο Τετράδιο» είναι ο πέμπτος δίσκος του τραγουδοποιού Στάθη Δρογώση που κυκλοφορεί από τη Minos Emi.
Τα τραγούδια του γράφτηκαν μέσα σε πέντε χρόνια. Είναι πολλά τα χρόνια αλλά δικαιολογείται αφού μέσα σε αυτά κατάφερε να σπουδάσει φυσικός, να κάνει οικογένεια, να τρέξει για το κοινωνικό ωδείο και να μετανιώσει που ασχολήθηκε με τα κοινά.
Στο Κόκκινο Τετράδιο κρατάει ένα ημερολόγιο ενός φανταστικού του φίλου.
Υπάρχουν αντιφάσεις μέσα του όπως άλλωστε μόνο από αντιφάσεις είναι κυριευμένη η καθημερινότητα μας. Από τη μια περιέχει το πιο αισιόδοξο του τραγούδι το “Να βγούμε μπροστά” αλλά και το πιο σπαρακτικό του τη “Χαμένη γενιά”, μια κατάθεση απογοήτευσης και αυτογνωσίας.
Στον “Ματωμένο ουρανό” αποχαιρετά μια σχέση πενθώντας ενώ στο “Οπως στην αρχή” ο φανταστικός του φίλος μοιάζει έτοιμος να τινάξει μια άλλη στον αέρα.
Στη «Φολέγανδρο» γυρίζει πίσω στις μέρες που πρωτοέγραφε μουσική ενώ στην «Αγάπη» μιλάει χωρίς καμιά νοσταλγία για την άγρια πόλη που ζούμε ψάχνοντας την αγάπη. Για την απρόσωπη σκληρή Αθήνα.
Μια Αθήνα που όμως φαίνεται να λατρεύει, στη «Λιοσίων» και στο παραμυθένιο ντουέτο του με τη Νατάσσα Μποφίλιου την «Πλατεία Ναυαρίνου», τον αυτοδημιούργητο κήπο των κατοίκων στα Εξάρχεια. Υπάρχει άλλωστε από παλιά το δέσιμο του με τη γειτονιά αυτή. Έχει βιώσει τις καλές αλλά και τις άγριες μέρες της. Οι στίχοι σε αυτό το τραγούδι είναι του στιχουργού Ισαάκ Σούση.
Η συνεργασία του με τον Ισαάκ Σούση δεν σταματάει εδώ. Ο Σούσης υπογράφει το πιο προσωπικό τραγούδι του δίσκου. Το “Γιατί δεν ησυχάζω”. Και είναι κι αυτό μια αντίφαση.
Αυτός που περιγράφει καλύτερα το τι νιώθει ο Δρογώσης (κι ο φανταστικός του φίλος) δεν είναι ο ίδιος ο τραγουδοποιός αλλά ο στιχουργός Ισάακ Σούσης. Αυτός είναι ο ορισμός της συνεργασίας κατά τον Δρογώση. Να διαβάζει ο άλλος το μυαλό σου.
Ο δίσκος τελειώνει με δυο απόκοσμα νανουρίσματα . Το “Ακόμα και νεκρούς” και το “Κόκκινο Τετράδιο” .
Ο δίσκος δε θυμίζει παλιές δουλειές του τραγουδοποιού. Και είναι λογικό αφού την ενορχήστρωση υπογράφει ( με τη βοήθεια του Δρογώση) ο εξαιρετικός νέος τραγουδοποιός Ηλίας Βαμβακούσης. Πυκνές αρμονίες, αιθέρια έγχορδα, παράξενα οργανάκια, ατμοσφαιρικές κιθάρες και μυστηριώδη πιάνα συνοδεύουν τα τραγούδια.
Τη μίξη υπογράφουν οι επί χρόνια συνεργάτες του Δραμαμίνη ( Γιάννης & Χάρης Μιχαηλίδης) ενώ το artwork έφτιαξε η Ροζαμαλία Κύριου.
Δεν υπάρχουν βεβαιότητες στο Κόκκινο Τετράδιο. Σε αυτό το ημερολόγιο του φανταστικού του φίλου ο Στάθης Δρογώσης ψάχνει -όπως όλοι μας -να βρει ξανά το δρόμο του.
Ελπίζει να βρει ανθρωπιά και μουσική. Κι αυτό δεν είναι καθόλου αντιφατικό…
