Διαβάστε τη Live Συνέντευξη της Σαββέριας Μαργιολά στο Κώστα και στο “Μουσικό Πλυντήριο”
21/05/2014
Κώστας: Φίλες και φίλοι καλησπέρα σας. Σήμερα στο «Μουσικό Πλυντήριο» έχουμε την τιμή να φιλοξενούμε μία νεαρή τραγουδοποιό με πολλές live εμφανίσεις και με συνεργασίες με μεγάλους καλλιτέχνες, τη Σαββέρια Μαργιολά!
Καλωσήρθες Σαββέρια στο WebMusic Radio.
Σαββέρια: Καλησπέρα και από μένα και σας ευχαριστώ όλους γι αυτή την πρόσκληση.
Κώστας: Κατάγεσαι από μία οικογένεια με μουσική παράδοση. Παππούς βιολιστής, μπαμπάς μπουζούκι κι έγχορδα γενικώς, Δημήτρης Μαργιολάς, εμφανίσεις με Μαρινέλλα, Αλεξίου, Νταλάρα, και πολλούς άλλους. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από τη δική σου παιδική ζωή και πως μπήκες στο τραγούδι.
Σαββέρια: Η μουσική, όπως καταλαβαίνεις, υπήρχε στη ζωή μου από την μέρα που γεννήθηκα. Μεγαλώνοντας λοιπόν με τη μουσική, πολύ γρήγορα κατάλαβα ότι ήταν κάτι που το είχα κι εγώ ανάγκη κι όταν ενηλικιώθηκα πια, αποφάσισα ότι ήθελα να ασχοληθώ κι επαγγελματικά με αυτό που αγαπάω.
Κώστας: Τον πρώτο σου δίσκο τον έβγαλες αφού είχες κάνει πολλές εμφανίσεις και συνεργασίες προηγουμένως. Αυτό έγινε γιατί προσπαθούσες να συλλέξεις εμπειρίες;
Σαββέρια: Η αλήθεια είναι ότι ξεκίνησα να τραγουδάω από πολύ μικρή ηλικία κι έτσι περίμενα λίγο να ωριμάσω ηλικιακά για να είμαι σίγουρη γι αυτό που πάω να κάνω. Γι αυτό κι είχαν προηγηθεί αρκετές εμφανίσεις μου. Πάλι όμως θεωρώ ότι τον έβγαλα νωρίς τον πρώτο μου δίσκο.
Κώστας: Εκτός όμως από το τραγούδι έχεις τελειώσει στη Πάντειο, Κοινωνιολογία και έχεις κάνει και στην Ιατρική ένα master με θέμα «τη διαχείριση του stress και προαγωγή της υγείας». Τι έχεις λοιπόν να συμβουλέψεις τους ακροατές μας σχετικά με τη διαχείριση του stress;
Σαββέρια: Αν θα μπορούσα κάτι να συμβουλέψω, μέσω των σπουδών μου, είναι ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους μπορείς να διαχειριστείς το stress. Πέρα από το τι μπορεί ο καθένας να σκεφτεί για να χαλαρώσει, υπάρχουν βασικά πράγματα που μπορείς να κάνεις και να βοηθηθείς, όπως μέσω κάποιων τεχνικών χαλάρωσης και πολλά άλλα.
Κώστας: Σπουδές και τραγούδι. Πόσο σε δυσκόλεψε;
Σαββέρια: Αρκετά. Το ευχαριστήθηκα όμως. Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι τότε δεν το καταλάβαινα γιατί υπήρχε πολύ κούραση, αλλά σήμερα που το ξανασκέφτομαι, μου άρεσε όλο αυτό το τρέξιμο κι έχω μάθει κιόλας σε αυτόν τον τρόπο ζωής.
Κώστας: Σπουδές στη μουσική;
Σαββέρια: Εχω κάνει πιάνο για αρκετά χρόνια, φωνητική στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών με την υπέροχη Άννα Διαμαντοπούλου.
Κώστας: Ο μπαμπάς καθαρά λαϊκός, τα πρώτα σου βήματα σίγουρα λαϊκά, αλλά οι δύο δουλειές σου δισκογραφικά νομίζω ανήκουν στην κατηγορία του έντεχνου. Στις εμφανίσεις σου βέβαια έχεις πει και καθαρά, παλιά λαϊκά τραγούδια. Θα σκεφτόσουν να έκανες κι ένα δίσκο με καθαρά λαϊκό τραγούδι;
Σαββέρια: Ναι, στις εμφανίσεις μου έχω τραγουδήσει διάφορα ήδη μουσικής, αλλά δισκογραφικά είμαι πιο πολύ στο έντεχνο. Κατατάσσω τον εαυτό μου, αν και δεν μου αρέσουν οι ταμπέλες, πιο πολύ στο έντεχνο λαϊκό. Τώρα όσον αφορά την ερώτησή σου, εννοείται ότι τα βιώματα μου είναι καθαρά λαϊκά και ναι, θα έκανα απόπειρα αν έβρισκα ένα υλικό που να με συγκινεί και να έχει αυτό το χρώμα που εγώ γνωρίζω από τα παλιά λαϊκά κομμάτια. Και το λέω αυτό γιατί δεν είναι εύκολο πια να βρεις καλά τραγούδια ή τουλάχιστον δεν βγαίνουν προς τα έξω. Είναι δύσκολο να γίνουν γνωστά, να έρθουν στα χέρια μας.
Κώστας: Διασκευή θα έκανες σε κάποια από τα παλιά;
Σαββέρια: Α ναι αυτό εννοείται! Και μάλιστα ετοιμάζω κάτι σχετικό.
Κώστας: Ιντερνετικά εκτός από το you tube, που σε βρίσκει ο κόσμος;
Σαββέρια: Έχω ένα προφίλ στο facebook το οποίο είναι γεμάτο και μία σελίδα, την οποία διαχειρίζομαι εγώ. Δεν ήθελα να ανοίξω άλλο προφίλ, γιατί ήθελα να το διαχειρίζομαι εγώ η ίδια κι έτσι αποφάσισα να κρατήσω τη σελίδα μου. Έχω ένα κανάλι στο you tube κι έχω και instagram.
Κώστας: Υπάρχει κι ένα fan club στο facebook. Αυτό εσύ το διαχειρίζεσαι;
Σαββέρια: Υπάρχει όντως, αλλά εγώ δεν έχω ιδέα ποιος το έχει δημιουργήσει.
Κώστας: Πρόσφατα έβγαλες και τη δεύτερη δισκογραφική σου δουλειά. Θέλεις να εξηγήσεις στον κόσμο τι σημαίνει η λέξη «Αλισάχνη» που έχεις ως τίτλο στο άλμπουμ σου;
Σαββέρια: Ναι «Αλισάχνη» είναι το σύννεφο που απλώνεται στον αέρα όταν χτυπούν τα κύματα με δύναμη στα βράχια και το αλάτι που μαζεύεται στα κοιλώματα των βράχων. Είναι μία πολύ αγαπημένη λέξη κι εκφράζει τα συναισθήματα που είχαμε μέσα μας και εκτονώσαμε, όλοι όσοι συμμετείχαμε στη δημιουργία αυτού του νέου άλμπουμ.
Κώστας: Ποιος τη χρησιμοποιούσε αυτή τη λέξη;
Σαββέρια: Είναι μία λέξη την οποία χρησιμοποιούσε κι ο Οδυσσέας Ελύτης και την είχα πρωτοδεί σε κάποιο βιβλίο. Την αφορμή μου την έδωσε ο στίχος του Γιώργου Γκόνια και την Πόπης Αεράκη. Μόλις τον διάβασα αυτόματα μου ήρθε και μία μελωδία στο μυαλό και είναι η πρώτη φορά που αποπειράθηκα να γράψω μουσική και τη δημοσιοποίησα. Γιατί υπάρχουν πράγματα γραμμένα σε μουσική και σε στίχο, αλλά δεν τα βγάζω προς τα έξω.
Κώστας: Έχεις κάνει απόπειρα και σε στίχο;
Σαββέρια: Η αλήθεια είναι ότι δεν το πολυσκέφτομαι. Δεν λέω δηλαδή ας κάτσω σήμερα να γράψω στίχους ή να συνθέσω μία μουσική, είναι κάτι που μου βγαίνει. Έτσι ήρθε κι αυτό το τραγούδι. Με το που είδα το στίχο ξαφνικά άρχισα να μουρμουρίζω τη μελωδία του και το έγραψα επιτόπου σ΄ ένα κασετοφωνάκι. Έτσι γράφω και στίχους, ποιήματα, κείμενα.
Κώστας: Είσαι ψυχολογικά φορτισμένη όταν γράφεις;
Σαββέρια: Τις περισσότερες φορές ναι. Εκφράζομαι πολύ μέσα από αυτό, από πολύ μικρή ηλικία.
Κώστας: Είπαμε και στην αρχή της συζήτησης μας, ότι έχεις συνεργαστεί με μεγάλα ονόματα του χώρου. Μητσιάς, Μητροπάνος, Μπάσης, Αδαμαντίδης, Μαρινέλλα, Μακεδόνας, Αλεξίου, Νταλάρας, Μαχαιρίτσας, Κούτρας, έχεις τραγουδήσει ένα ποίημα του Λευτέρη Παπαδόπουλου κ.α. Πώς αισθανόσουν όταν πήγαινες να τραγουδήσεις με αυτούς τους καλλιτέχνες;
Σαββέρια: Μπήκα σε αυτό το χώρο πολύ μικρή και πριν καλά καλά συνειδητοποιήσω τι κάνω, ήμουν ακόμα μαθήτρια, άρχισα να τραγουδάω σε μία μουσική σκηνή στην Άγκυρα, στη Σόλωνος με τον Φάνη Μεζίνη και τον Τάκη Σούκα. Μόλις τελείωσα το σχολείο η πρώτη μου συνεργασία ήταν με τον Μανώλη Μητσιά, σε καλοκαιρινές συναυλίες. Ήρθε τόσο γρήγορα και τόσο απότομα όλο αυτό, που δεν προλάβαινα να σκεφτώ τι ακριβώς συμβαίνει, να το συνειδητοποιήσω. Απλά το ζούσα, το απολάμβανα. Βέβαια, είναι τεράστια εμπειρία να συνεργάζεσαι με τέτοιους καλλιτέχνες, έχω πάρει πάρα πολλά από αυτούς, είναι τιμή μου. Είναι ανεκτίμητες συνεργασίες, γιατί όλα αυτά που έχω μάθει δίπλα τους θα χρειαζόμουν πολλά χρόνια προσωπικής δουλειάς, για να τα μάθω. Θα ήθελα να τους πως και μέσα από την εκπομπή ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλα αυτά που μου χάρισαν ο καθένας ξεχωριστά.
Κώστας: Σου δίνουν απλόχερα τη βοήθεια;
Σαββέρια: Κάποιοι ναι και κάποιοι όχι. Ο καθένας λειτουργεί διαφορετικά και χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να συνειδητοποιήσει κάποια πράγματα.
Κώστας: Ξεχάσαμε να πούμε ότι συνεργάστηκες και με τον Δημήτρη Μητροπάνο, τον Δημήτρη Μπάση και τον Θέμη Αδαμαντίδη.
Σαββέρια: Ναι ήταν μία χρονιά, λίγο πριν φύγει ο Μητροπάνος. Σοκαριστικό μπορώ να πω. Υπέροχος άνθρωπος, τεράστιος καλλιτέχνης, καλόψυχος. «Λεβέντης» με όλη τη σημασία της έννοιας.
Κώστας: Μαρινέλλα;
Σαββέρια: Απίστευτη. Την σκέφτομαι και χαμογελάω. Από τα πιο δυναμικά άτομα που έχω γνωρίσει.
Κώστας: Αν σε ρώταγα για την κάθε συνεργασία σου ξεχωριστά, έχεις σκεφτεί ποιο ήταν το πιο θετικό στοιχείο που πήρες από καθένα καλλιτέχνη;
Σαββέρια: Ναι, Μαρινέλλα «Δυναμική», Δημήτρης Μητροπάνος «Τσαμπουκάς», Μανώλης Μητσιάς «Ήθος», Γιώργος Νταλάρας «Σκληρή Δουλειά», Γιάννης Κούτρας «Ευαισθησία», Χαρούλα Αλεξίου είναι πολλά σπουδαία πράγματα μαζί και δεν μπορώ να τα εκφράσω με μία λέξη, Σταμάτης Κραουνάκης «Δημιουργία». Νομίζω φτάνει ως εδώ.
Κώστας: Ποια ήταν η πιο «αστεία» στιγμή που σου έχει συμβεί πάνω στη σκηνή;
Σαββέρια: Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να το μεταφέρω σωστά περιγράφοντας το με λόγια. Θυμάμαι στη συνεργασία μου με τη Μαρινέλλα και τον Αντώνη Ρέμο, στο Αθηνών Αρένα, όπου ήμασταν μία ομάδα 10 παιδιών, 6 κοπέλες και 4 άντρες. Ανεβαίναμε όλοι μαζί στη σκηνή, χορεύαμε, τραγουδάγαμε κι ο κάθε τραγουδιστής έλεγε ένα στίχο από το κάθε κομμάτι. Γινόταν λοιπόν πολύ πλάκα σε όλο αυτό το κομμάτι, κυρίως από τα αγόρια της παρέας και θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι ήταν να τραγουδήσω το στιχάκι μου κι έπρεπε ένα αγόρι να με πάρει και να με ανεβάσει πάνω σε ένα ψηλό σκαμπό, εκείνη τη στιγμή κάποιος ψιθυρίζει στα ακουστικά όλων μας κάτι, το οποίο δεν μπορώ να το πω στον αέρα και την ώρα που ο προβολέας πέφτει πάνω μου για να τραγουδήσω εγώ έχω γονατίσει και λιώνω από τα γέλια.
Κώστας: Έχει βουρκώσει στη σκηνή;
Σαββέρια: Ναι, παραπάνω από μία φορές. Δεν ξέρω αν γίνεται αντιληπτό από τον κόσμο αλλά μου έχει συμβεί. Και πολύ πρόσφατα μάλιστα, σε ένα live που κάναμε με τον Μιχάλη Κουμπιό και τον Βασίλη Λέκκα, στο Half Note, αυτό το χειμώνα, όπου έκανε ένα πρόλογο ο Μιχάλης σε ένα κομμάτι του νονού μου, του Σπύρου Ιωαννίδη, τον οποίο τον έχασα πολύ πρόσφατα. Να και τώρα πάλι συγκινούμαι, γιατί ήταν κάτι που συνέβη πολύ γρήγορα. Ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος, σπουδαίος μουσικός και με συγκίνησαν πολύ τα λόγια του Μιχάλη εκείνη τη βραδιά.
Κώστας: Να σου πω τι μου έκανε εντύπωση. Προέρχεσαι από μία «λαϊκή οικογένεια», μουσικά εννοώ, ο πρώτος σου δίσκος βγαίνει έντεχνο, ο δεύτερος έντεχνο και βλέπω έναν «απογαλακτισμό» από τον μπαμπά με τον πρώτο σου δίσκο. Αυτό αισθάνθηκα εγώ, δεν ξέρω αν κάνω λάθος. Είχε περάσει από το μυαλό σου ότι εγώ θέλω να βγάλω δίσκο και ο κόσμος να με μάθει έτσι ή ήταν τυχαίο;
Σαββέρια: Όχι, δεν έγινε συνειδητά. Ίσα ίσα, που ήμουν σε μία τρυφερή ηλικία και είχα πολύ μεγάλη ανάγκη τη στήριξη και τις γνώσεις του και με βοήθησε πάρα πολύ στη συλλογή των τραγουδιών, και στο να βρω ‘πράγματα’ μέσα μου.
Κώστας: Δεν σκέφτηκες ότι θέλω να με βλέπουν ως Σαββέρια κι όχι ως κόρη του Δημήτρη Μαργιολά;
Σαββέρια: Η αλήθεια είναι ότι τη σκέψη αυτή δεν την είχα από την αρχή. Όταν όμως συνάντησα ανθρώπους, οι οποίοι με αντιμετώπισαν έτσι, ως κόρη του Δημήτρη Μαργιολά, εκεί προβληματίστηκα.
Κώστας: Με τον μπαμπά θα συνεργαζόσουν;
Σαββέρια: Ηδη συνεργάζομαι. Παίζει και στον πρώτο και στον δεύτερο δίσκο και νομίζω ότι χαίρεται πάρα πολύ γι αυτό.
Κώστας: Με ποιόν άλλον μεγάλο καλλιτέχνη, που δεν έχεις τραγουδήσει, θα ήθελες να τραγουδήσεις;
Σαββέρια: Με τον Μανώλη Λιδάκη. Τον λατρεύω, μ αρέσει πάρα πολύ, η ερμηνεία του, η φωνή του, όλα. Τον θεωρώ μαγικό σε αυτό που κάνει. Με την Μελίνα Κανά, επίσης, η οποία θεωρώ ότι βγάζει όλο αυτό που έχει στην ψυχή της προς τα έξω με διάφορους τρόπους.
Κώστας: Θα ήθελα να μας πεις τι πιστεύεις για τα social media και την εξέλιξη της καριέρας. Σε βοηθάνε τουλάχιστον σε επίπεδο εξέλιξης;
Σαββέρια: Ναι, είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να μπορείς να γνωστοποιείς τη δουλειά σου. Είναι ο σύγχρονος τρόπος διαφήμισης.
Κώστας: Ναι, απλά ίσως υπάρχει ένα πρόβλημα στο ότι τα τραγούδια είναι ελεύθερα κι αυτό σας στερεί κάποια έσοδα από τις πωλήσεις των CD. Δεν ξέρω αν έχεις και κάποια άλλη δουλειά ταυτόχρονα.
Σαββέρια: Προς το παρόν όχι. Η αλήθεια είναι ότι η μουσική και το τραγούδι, μου στερούν πολύ χρόνο, για να τα κάνω έτσι όπως εγώ θέλω. Κι εκεί που λέω ωραία έχω λίγο χρόνο ελεύθερο για να κάνω και κάτι άλλο, πάντα κάτι προκύπτει. Κι επειδή όπως είπα και νωρίτερα πέρασα μία μεγάλη περίοδο με το να κάνω ταυτόχρονα δύο πράγματα, σπουδές και μουσική, τώρα απολαμβάνω το ότι ασχολούμαι μόνο με τη μουσική, την οποία αγαπάω πάρα πολύ. Δεν σου κρύβω βέβαια ότι τον τελευταίο καιρό έχω αρχίσει να το σκέφτομαι σοβαρά για μία δεύτερη δουλειά, γιατί είναι πολύ δύσκολο να βιοποριστείς πια, μόνο μέσα από τη μουσική.
Κώστας: Η κρίση που διανύουμε είναι πολιτισμική ή οικονομική;
Σαββέρια: Θεωρώ ότι ξεκίνησε ως πολιτισμική και βέβαια πλέον έχει γίνει και οικονομική.
Κώστας: Τι χάνει η κοινωνία μας από μία τέτοια κρίση;
Σαββέρια: Νομίζω, ότι τώρα πια που διανύουμε την κρίση, περισσότερο καλό μας κάνει. Διότι μπαίνουμε στη διαδικασία να δημιουργήσουμε, να προβληματιστούμε και όλα ανθίζουν. Ανθίζουν τα καλά κι αυτά που αξίζουν λιγότερο, μένουν πιο πίσω και αυτό είναι καλό. Η κοινωνία έχασε πριν την κρίση. Πριν βρεθούμε χρεωμένοι νομίζω ότι ζούσαμε σ ένα συννεφάκι, πιστεύοντας ότι όλα είναι μια χαρά ενώ στην πραγματικότητα τίποτα δεν ήταν καλά. Και σε αυτό έπαιξαν πολλά πράγματα ρόλο. Από το τι πλασάρετε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, από τις διαπροσωπικές μας σχέσεις, το πώς είχε χαθεί η επικοινωνία μεταξύ μας. Νομίζω δηλαδή ότι πριν που χάναμε δεν καταλαβαίναμε τι γινόταν. Τώρα που τα έχουμε χάσει όλα αρχίζουμε και συνειδητοποιούμε πράγματα και καταστάσεις, αρχίζουμε και δημιουργούμε. Γίνεται δηλαδή ένα γερό «ξεσκαρτάρισμα» σε όλους τους τομείς της ζωής.
Κώστας: Έχει κάποιος παρομοιάσει τη φωνή σου με τη φωνή κάποιας παλιάς τραγουδίστριας;
Σαββέρια: Ναι, μου έχουν πει για τη Μοσχολιού, την Αλεξίου, και κάποιας παλιάς ρεμπέτισσας δεν μπορώ να θυμηθώ ακριβώς ποια όμως. Είναι πολύ τιμητικό να στο λένε, γιατί εγώ δεν μπορώ να το καταλάβω.
Κώστας: Φοβάσαι ως άνθρωπος;
Σαββέρια: Κάποια πράγματα ναι. Γενικά όμως τολμάω.
Κώστας: Τι σε φοβίζει περισσότερο;
Σαββέρια: Να σου πω ο θάνατος; Νομίζω τον περισσότερο κόσμο. Με φοβίζει λίγο η γνώμη των άλλων. Μου αρέσει οι άνθρωποι που έχω απέναντί μου να αισθάνονται καλά και συνήθως έχω το ρόλο του «μπαλαντέρ». Δηλαδή, για παράδειγμα, θα με ρωτήσουν που να πάμε για ποτό απόψε και πολύ σπάνια θα πω ένα συγκεκριμένο μέρος. Θα είμαι στη μέση των απόψεων, ώστε να βρω μία λύση. Σίγουρα αν είναι κάτι έξω από εμένα, θα πω όχι, αλλά γενικά περνάω καλύτερα με το να βλέπω τους άλλους να ευχαριστιούνται.
Κώστας: Πόσο εγωίστρια είσαι;
Σαββέρια: Πάλι θα χρησιμοποιήσω τη λέξη «εξαρτάται», όχι γιατί με βολεύει, αλλά γιατί είναι η αλήθεια. Έχω εγωισμό και σε κάποια πράγματα τον εκδηλώνω και μερικές φορές κι έντονα. Στο σύνολο θα έλεγα, όχι, αλλά σε συγκεκριμένα πράγματα ναι, είμαι.
Κώστας: Ας μιλήσουμε λίγο για το νέο σου δίσκο «Αλισάχνη» και τους συντελεστές του.
Σαββέρια: Ο νέος δίσκος περιέχει 9 τραγούδια. Είναι μία δουλειά που την αγαπάω πάρα πολύ, την ετοίμαζα πολύ καιρό στο μυαλό μου, με πολύ αγαπημένους συνεργάτες, πολύ αγαπημένους φίλους. Μουσική έχουν γράψει ο Νίκος Καλλίνης, ο Μάριος Μούρμουρας, ο Νίκος Παραουλάκης κι εγώ έχω γράψει στην Αλισάχνη. Σε στίχους τα περισσότερα κομμάτια υπογράφει ο Γιώργος Γκόνιας, την Αλισάχνη την μοιράστηκε μαζί με την Πόπη Αεράκη, και η Δήμητρα Νεωφύτου. Τις ενορχηστρώσεις έχουν κάνει ο Νίκος Παραουλάκης και ο Μάριος Μούρμουρας. Έχουν παίξει πολλοί αξιόλογοι μουσικοί. Ο Θάνος Μιχαηλίδης, ο οποίος έχει παίξει τύμπανα, ο Μάριος Μούρμουρας ο οποίος έχει παίξει κιθάρες, ο Γιάννης Γρηγορίου μαζί με τον Θοδωρή Κουέλη στο μπάσο, ο Φώτης Σιώτας και ο Δημήτρης Γάσιας στο βιολί και στη βιόλα, ο Κυριάκος Ταπάκης ούτι και λαούτο, ο Σπύρος Παγιάτης πιάνο και keyboards, και ο Δημήτρης Μαργιολάς, λάουτο, τζουρά και μαντολίνο. Είναι μία δουλειά που έγινε με πολλή αγάπη, που είχα εγώ ανάγκη να εκτονώσω όλα αυτά που είχαν μαζευτεί στα τρία χρόνια που πέρασαν από την πρώτη μου δισκογραφική δουλειά.
Κώστας: Επειδή σιγά σιγά τελειώνουμε θα ήθελα να μας μιλήσεις και για τη «Φυγή».
Σαββέρια: H “Φυγή» λοιπόν είναι από μια καινούργια δουλειά, από μία μουσική ταινία, ντοκιμαντέρ, του Γιώργου Πολυμενάκου και του Αλέξανδρου Ιωαννίδη με τίτλο «Το τελευταίο πέρασμα», η οποία κυκλοφόρησε από την FM Records πριν από λίγο καιρό σε cd και dvd και θεωρώ ότι είναι μία πολύ ξεχωριστή προσπάθεια. Η ιστορία ξετυλίγεται μέσα από αφηγήσεις, μέσα από στίχους και κλιπ, μέσα από τα κομμάτια δηλαδή. Υπάρχουν ηθοποιοί, όμως δεν υπάρχουν διάλογοι και αυτό το κάνει πολύ διαφορετικό και μη αναμενόμενο. Είναι μία ταινία που μιλάει για το Πέραμα, για τη ζωή στα καράβια και παράλληλα για μία ιστορία αγάπης. Συμμετείχα σε αυτή την ταινία με πολύ μεγάλη χαρά, μαζί με τον Νίκο Καλλίνη, τον Πέτρο Συνοδινό, τον Παύλο Συνοδινό κι εξαιρετικούς ηθοποιούς και μουσικούς που βοήθησαν στη δημιουργία της. Ένα λοιπόν από τα κομμάτια που έχω πει, είναι η Φυγή, σε μουσική του Νίκου Καλλίνη και σε στίχους του Γιώργου Πολυμενάκου.
Κώστας: Τα σχέδια σου για το μέλλον;
Σαββέρια: Με τον Πέτρο Συνοδινό και τον Νίκο Καλλίνη, με αφορμή την ταινία που αναφέραμε, αποφασίσαμε να κάνουμε κάποια live. Ξεκινήσαμε ήδη σε διάφορες μουσικές σκηνές στην Αθήνα, και η τελευταία μας παράσταση θα γίνει στο Ρυθμό Stage, στην Ηλιούπολη, το Σάββατο 7 Ιουνίου μαζί με τη Μαρία Σαχπασίδη μία νεαρή τραγουδοποιό και τον Δημήτρη Αιγινίτη στα τύμπανα.
Κώστας : Να κάνουμε μία αναφορά και στο τραγούδι που έχεις πει μαζί με τους Goin’ Τhrough «ο άνθρωπος που έτρεχε πολύ».
Σαββέρια: «O άνθρωπος που έτρεχε πολύ» παρέα με τον Νίκο Βουρλιώτη, σε στίχους του Ηλία Κατσούλη και μουσική του Μιχάλη Κουμπιού. Το τραγούδι αυτό αναφέρεται στον Θανάση Βέγγο, το video clip έχει σκηνές από τις ταινίες του.
Κώστας: Κάπου εδώ πρέπει να σας αφήσουμε φίλες και φίλοι.
Σαββέρια: Θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για τη φιλοξενία και που με έκανες να αισθανθώ τόσο άνετα. Το δίωρο πέρασε χωρίς να το καταλάβω και ειλικρινά το απόλαυσα.
Κώστας: Εμείς ευχαριστούμε για την παρουσία σου. Θα είμαστε δίπλα σου σε ότιδήποτε χρειαστείς. Το WebMusic Radio είναι δίπλα στους νέους καλλιτέχνες και βοηθάει όσο μπορεί.
