Φανταστείτε έναν κόσμο που οι γυναίκες είναι αυτές που εξουσιάζουν.
Έναν κόσμο που δυνατά συναισθήματα εξουσίας, αλλά και αγάπης εκδηλώνονται στον έπαρκο βαθμό τους!
“Το ημέρωμα της στρίγγλας”… Μια αντίστροφη ανάγνωση
Ο Θανάσης Βοϊδήλος, ένας νέος ταλαντούχος ηθοποιός, μας μιλάει για αυτή την παράσταση στην οποία συμπρωταγωνιστεί με άλλους νέους ταλαντούχους ηθοποιούς, υπό την πολύ ενδιαφέρουσα σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Τσονόπουλου.
Μέμη: «Το ημέρωμα της στρίγγλας μια αντίστροφη ανάγνωση». Ποιο είναι το χαρακτηριστικό που διαφοροποιεί αυτή τη παράσταση από τις άλλες;
Θανάσης: Κάθε παράσταση είναι διαφορετική. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που κάνει τη δική μας παράσταση διαφορετική, δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από το σχήμα της αντιστροφής.
Τι είναι αυτή η αντιστροφή θα το δείτε στην παράσταση.
Μέμη: Ποιον ρόλο υποδύεσαι; Υπάρχουν κοινά στοιχεία με τη ζωή σου;
Θανάσης: Υποδύομαι τον νεαρό Μπιάνκο. Ο Μπιάνκο είναι σιωπηλός, σεμνός και ήρεμος χαρακτήρας όπως μας λέει το ίδιο το κείμενο.
Είναι το καλό παιδί της εποχής του. Γι αυτό και συρρέουν στο σπίτι του υποψήφιες νύφες και τον ζητούν από τη μητέρα του.
Όμως δεν του επιτρέπεται να παντρευτεί πριν από τον Κατρίνο, τον μεγάλο του αδερφό.
Όταν όμως φτάνει η στιγμή που γνωρίζει τον έρωτα, επαναστατεί και αψηφώντας τους άτυπουςκοινωνικούς κανόνες, παντρεύεται κρυφά. Δεν βρήκα στον Μπιάνκο κοινά στοιχεία με τη ζωή μου. Αυτό το έκανε ακόμα πιο ενδιαφέρον.
Η ζωή του Μπιάνκο είναι αυστηρά ορισμένη στο πλαίσιο της μητριαρχίας. Εγώ ζω σε μια πατριαρχική κοινωνία και ευτυχώς έχω γονείς, φίλους και κύκλους ανθρώπων που ουδεμία σχέση έχουν με πατριαρχικές αξίες.
Μέμη: Πιστεύεις στον ερωτισμό; Διαχωρίζεται ο έρωτας από την αγάπη;
Θανάσης: Φυσικά και πιστεύω. Ο ερωτισμός ως ερωτική επιθυμία είναι απόλυτος, είναι κινητήριος δύναμη για ζωή. Η αρχή της δημιουργίας.
Η αγάπη είναι κάτι άλλο. Η αγάπη έχει άλλη γλώσσα, . Με δανεικά λόγια θα το πω , η φράση “σ’αγαπω” έχει νόημα μόνο όταν ξεστομίζεται.
Οποιαδήποτε άλλη στιγμή όχι.
Αν σε ρωτήσουν τι είναι αγάπη, δε μπορείς πάρα να απαντήσεις με θολά σχήματα λόγου και νιώθωντας αμηχανία για τις λέξεις που χρησιμοποιείς.
Τι γλωσσικό παράδοξο μια τόσο ισχυρή λέξη να έχει τέτοια δυσκολία νοηματοδότησης. Δεν την καταλαβαίνω. Καταλαβαίνω τη διαφορά της όμως από τον έρωτα.
Η αγάπη δεν είναι ενστικτωδης αλλά συνειδητή επιλογή για φροντίδα, συντροφικότητα και έγνοια για τον άλλον. Έτσι νιώθω.
Μέμη: Τι είναι αυτό που κάνει τα κείμενά του Σαίξπηρ τόσο προσαρμόσιμα σε διαφορετικές σκηνοθετικές προσεγγίσεις;
Θανάσης: Τα θεατρικα έργα που είναι καλογραμμένα, με καθαρή, συγκεκριμένη δομή και πληροφορία είναι ανοιχτά για πολλές ματιές. Τέτοια είναι και τα έργα του Σαίξπηρ αλλά λιγότερο άλλα περισσότερο.
Μέμη: Σε μία σχέση, σε τι βαθμό θα πρέπει να προσπαθούμε να αλλάξουμε ή να «ημερέψουμε» το ταίρι μας;
Θανάσης: Δεν πιστεύω πως πρέπει να αλλάζουμε η να ημερώνουμε το ταίρι μας αλλά να αλλάζουμε και να ημερώνουμε μαζί με το ταίρι μας. Διαδικασία αμφίδρομη. Μετατοπίζομαι, μετατοπίζεσαι, δέχομαι, δέχεσαι, επιβάλλομαι, επιβάλλεσαι, υποχωρώ, υποχωρείς, συναντιόμαστε.
Μέμη: Ποιο το μυστικό της επιτυχημένης συμβίωσης;
Θανάσης: Αν υπάρχει, δεν το γνωρίζω.
Μέμη: Ένα επίθετο που χαρακτηρίζει τον κάθε ηθοποιό της ομάδας ξεχωριστά;
Θανάσης:
Δάφνη Καφετζή – ευρηματική
Αντώνης Σανιάνος – εργατικός
Εύη Δόυελου – σαρωτική
Νίκη Δουλγεράκη – δαιμονική
Δήμητρα Ζαχαράτου – πεισματάρα
Κωνσταντίνα Δημητριάδη – ευέλικτη
Παναγιώτα Παπαδημητρίου — οργανωτική
Μαρία Σπένδου – πολυπράγμων
Μαριέλα Δουμπού – ήρεμη
Μέμη: Ποιος είναι ο δικός σου ιερός σκοπός στο θέατρο;
Θανάσης: Δεν ξέρω τον σκοπό μου, θα το έλεγα ιερή μου ανάγκη στο θέατρο , τη συνάντηση με ανθρώπους που θα πούμε κάτι μαζί.
Νομίζω στο θέατρο βρίσκω την έννοια της συλλογικότητας που δυστυχώς δεν μπορώ να βρω εκτός θεάτρου.
Μία αντίστροφη ανάγνωση πάνω στην εμβληματική και πάντα επίκαιρη ρομαντική κωμωδία του Ουίλιαμ Σαίξπηρ.
Ένα κοινωνικό σχόλιο πάνω στις φυλετικές διακρίσεις των σύγχρονων κοινωνιών, που παρουσιάζεται για λίγες ακόμα παραστάσεις στο Θέατρο «Φούρνος».
