Live Συνέντευξη του Λεωνίδα Καγιάφα στο “Μουσικό Πλυντήριο” με τη ΜΕΜΗ!
07/04/2014
Μέμη : Λεωνίδα, Καλησπέρα, Καλωσόρισες
Λεωνίδας : Καλησπέρα σε εσάς και σε όλη την παρέα
Μέμη : Πάμε να δούμε ποιός είναι ο Λεωνίδας Καγιάφας, για όσους δεν τον ξέρουν ήδη. Ο Λεωνίδας είναι γεννημένος στο Βόλο, έχει συνεργαστεί με μεγάλους και αξιόλογους καλλιτέχνες στο χώρο, όπως ο Γιώργος Νταλάρας, η Γλυκερία, ο Χρήστος Θηβαίος, η Νίνα Λοτσάρη και πολλούς άλλους.
Τα τελευταία τρία χρόνια έχει στραφεί στη φωνητική και στη σύνθεση κομματιών, έχει εμφανιστεί σε διάφορα stages είτε με acοustic set είτε full band, γνωρίζει να παίζει πολλά όργανα όπως πιάνο, κιθάρα, μαντολίνο, ούτι, μπουζούκι, τζουρά.
Είναι ένας νέος ερμηνευτής, μια νέα φωνή ένας σεμνός καλλιτέχνης που με θάρρος και ειλικρίνεια διανύει το δικό του ταξίδι στη μουσική.
Τα είπα καλά Λεωνίδα;
Λεωνίδας: Τα είπες πολύ καλά και σ’ ευχαριστώ για την εισαγωγή που έκανες.
Μέμη: Για πες μας Λεωνίδα, για όλα αυτά που έκανες όταν ήσουν μικρός. Τι μουσική ακούγατε στο σπίτι σου;
Λεωνίδας: Η αλήθεια είναι επειδή δεν είμαι από μια καθαρά μουσική οικογένεια, δεν είχαμε πολλά ακούσματα στο σπίτι. Το καλό όμως είναι, ότι επειδή δεν ήμουν σε περιβάλλον με πολλή μουσική, κατάφερα να εξελίξω μόνος μου την μουσική κι έτσι πηγαίνοντας σε μία εκδήλωση του ωδείου μου στο Βόλο, επειδή από εκεί κατάγομαι, άκουσα διάφορα όργανα, φωνές και εκεί άρχισα να ερωτεύομαι τη μουσική. Αυτό ήταν. Ζήτησα από τη μητέρα μου να με γράψει στο μπουζούκι.
Μέμη: Σχολείο;
Λεωνίδας: Πήγα δύο χρόνια στο Μουσικό γυμνάσιο, τόσο με άντεξαν.
Mέμη: Στην Αθήνα;
Λεωνίδας: Όχι στο Βόλο, και μάλιστα είναι ένα από τα καλύτερα της Ελλάδας. Πήγα δύο χρόνια λοιπόν και στη συνέχεια μπήκα στην Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας. Εκεί ξεκίνησα τις συναυλίες με τους μεγάλους καλλιτέχνες.
Μέμη: Αθήνα πότε ήρθες;
Λεωνίδας: Το 2009.
Μέμη: Ααα!!! Πρόσφατα!
Λεωνίδας: Ναι είναι πέμπτος χρόνος τώρα. Την λατρεύω την Αθήνα. Μου αρέσει πολύ σαν πόλη. Μου αρέσει αυτό το απρόσωπο που έχει γιατί όταν ένας άνθρωπος έχει μεγαλώσει σε μία μικρή κοινωνία και βγαίνει σε μία μεγαλύτερη, γλυκαίνεται, όπως ακούω και το αντίθετο καθημερινά από φίλους μου, όσοι έχουν ζήσει στην Αθήνα προτιμούν να πάνε να ζήσουν στο Βόλο ή σε μικρότερες πόλεις γιατί έχουν βαρεθεί αυτό το απρόσωπο.
Μέμη: Εκτός από τη μουσική ασχολείσαι με κάτι άλλο;
Λεωνίδας: Μέχρι τα 18 ασχολούμουν με τον πρωταθλητισμό, έκανα κολύμβηση. Σταμάτησα, όμως λόγω κάποιου προβλήματος υγείας, στη συνέχεια ήρθα στην Αθήνα, σπούδασα ναυτιλιακά και ταυτόχρονα με τη μουσική, σπούδασα και φωνητική. Έκανα κάποια live και τελικά.. με κέρδισε η μουσική.
Μέμη: Έχεις τελειώσει δηλαδή ναυτιλιακά, στο πανεπιστήμιο;
Λεωνίδας: Ναι.
Μέμη: Διάβασμα, μουσική, κολύμβηση, μπράβο σου!
Λεωνίδας: Γενικά από μικρός ήμουν πολυάσχολος άνθρωπος. Δεν μου άρεσε καθόλου να κάθομαι, ήθελα πάντα να είμαι δημιουργικός, να κάνω κάτι, οτιδήποτε.
Μέμη: Η ευκαιρία πώς ήρθε; Πώς μπήκες στο χώρο της μουσικής επαγγελματικά;
Λεωνίδας: Στο χώρο της μουσικής, επαγγελματικά, μπήκα, αρχικά ορχηστρικά και μετά ερμηνευτικά. Η ευκαιρία ήρθε λοιπόν, όταν ήμουν 15 χρόνων, στο μουσικό γυμνάσιο, όπου ο υπεύθυνος της ορχήστρας μου ζήτησε να μπω στο σχήμα τους κι έτσι μέσα από εκεί έκανα συναυλίες σε όλη την Ελλάδα, στον Βόλο, στο Ηρώδειο, στο Μέγαρο.
Μέμη: Ποιο μουσικό όργανο έπαιζες τότε στις συναυλίες;
Λεωνίδας: Μαντολίνο. Το είχα αγαπήσει πολύ σαν όργανο. Ακόμα και σήμερα στα Live μου παίζω μαντολίνο. Μετά μόλις ήρθα στην Αθήνα, 19 χρονών, αποφάσισα να ασχοληθώ και με τη φωνητική. Είχα εξελίξει πολύ τα πλήκτρα σαν όργανο και μετά άρχισα να μαθαίνω κιθάρα μόνος μου. Είναι αυτό που είπαμε. Δεν καθόμουν ποτέ, κάθε φορά μάθαινα και από κάποιο μουσικό όργανο. Πήγα δύο χρόνια στο Fame Studio για φωνητική κι από εκεί γνώρισα νέους ανθρώπους. Στο τραγούδι όμως δεν μου έδωσε κάποιος την ευκαιρία. Ό,τι έχω κάνει το έχτισα μόνος μου, δεν με βοήθησε κανείς.
Μέμη: Δεν σου είπε κάποιος: «είσαι καλός στο τραγούδι», να σου ζητήσει κάποιο demo;
Λεωνίδας: Όχι. Όλοι μου έλεγαν «είσαι πολύ καλός…καλή επιτυχία». Μόνο ο κος Αντώνης Βαρδής, του οποίου είχα δώσει ένα demo και του άρεσε πάρα πολύ, μου είπε τα καλύτερα. Θέλαμε να το δώσουμε κάπου, προσπάθησε αλλά τελικά δεν τα καταφέραμε. Ήρθα δηλαδή στην Αθήνα στο 0 και έχω φτάσει κάπου, σε ένα μικρό σημείο, πάνω από το 0 τουλάχιστον, μόνος μου.
Μέμη: Όχι και σε μικρό σημείο! Αν σκεφτείς πόσα χρόνια είσαι εδώ και πόσο δύσκολες είναι οι εποχές τώρα. Είπες πήγες στο Fame Studio;
Λεωνίδας: Ναι, στο Fame Studio του Antenna.
Μέμη: Τώρα με προκαλείς και θα σε ρωτήσω. Τι γνώμη έχεις για τα reality; Θα πήγαινες εσύ; Όταν ξεκίναγες τότε, γιατί το τώρα με το τότε έχει διαφορά.
Λεωνίδας: Ανέκαθεν ήμουν κατά των reality. Δηλαδή τώρα που υπάρχει το Voice, πολλοί μου έλεγαν να πάω. Τα θεωρώ περισσότερο εικόνα και διαφήμιση για την τηλεόραση παρά για την ίδια τη μουσική. Το καλό με αυτά τα talent show είναι ένα! Σου δίνουν αναγνωρισιμότητα, μπορείς να βρεις πιο εύκολα κοινό για τα Live σου αλλά τα αρνητικά θεωρώ ότι είναι περισσότερα. Ένα από αυτά είναι στοχεύουν περισσότερο στη θεαματικότητα και χάνουν την ουσία. Το τραγούδι. Αυτό είναι που με ενοχλεί και δεν θα πήγαινα, αν και είμαι ένας άνθρωπος που λέω «ποτέ μην λες ποτέ», αλλά σ’ αυτή τη φάση όχι.
Μέμη: Θεωρείς λοιπόν ότι κερδίζει περισσότερο η τηλεόραση, παρά οι καλλιτέχνες.
Λεωνίδας: Ακριβώς.
Μέμη: Έχεις συνεργαστεί με πολλούς μεγάλους καλλιτέχνες. Αυτό πώς προέκυψε;
Λεωνίδας: Αυτό ήρθε μέσω της Εστουδιαντίνας Νέας Ιωνίας. Ήταν μεγάλη χαρά να μου λένε ότι θα πάμε εκεί με τον Νταλάρα, με τον Θηβαίο, με την Λοτσάρη, με την Γιώτα Νέγκα, στο Θέατρο Βόλου, με την Γλυκερία. Όλες μου οι ορχηστρικές συνεργασίες προέκυψαν από εκεί.
Μέμη: Τι ακριβώς είναι η Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας γιατί ο κόσμος το ακούει αλλά δεν ξέρει τι είναι.
Λεωνίδας: Η Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας, είναι αν όχι η μεγαλύτερη, μία από τις μεγαλύτερες ορχήστρες παραδοσιακής Σμυρναίικης μουσικής στην Ελλάδα. Αποτελείται από 20 – 25 μουσικούς, έχει μαντολίνο, κανονάκι, όλα τα παραδοσιακά όργανα. Όσοι ασχολούνται με την μουσική την ξέρουν. Μάλιστα πριν ένα μήνα έκαναν συναυλία στο Badminton με τον Γιώργο Νταλάρα και τον Μίλτο Πασχαλίδη.
Είναι μεγάλη τιμή για έναν μουσικό να δουλεύει σ’ αυτή την ορχήστρα.
Μέμη: Οπότε πολλές πόρτες σου ανοίχτηκαν από εκεί;
Λεωνίδας: Ναι από εκεί.
Μέμη: Τώρα τί κάνεις; Τραγουδάς, γράφεις στίχους, μουσική;
Λεωνίδας: Ναι τα κάνω όλα.
Μέμη: Πρώτα γράφεις μουσική και μετά στίχους;
Λεωνίδας: Αυτή είναι μία ερώτηση που μου την κάνουν όλοι. Δεν μπορώ να έχω μία συγκεκριμένη απάντηση.
Μέμη: Ξέρεις για εμάς τους «κοινούς θνητούς» είναι μία απορία;
Λεωνίδας: Νομίζω τις περισσότερες φορές γράφω μία μουσική με να – να – να και από πάνω βάζω στίχους. Βέβαια μου έχουν τύχει περιπτώσεις που λόγω συναισθηματικού φορτισμού έχω γράψει ένα στίχο και από πάνω περνάω τη μουσική. Δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη διαδικασία.
Μέμη: Έτσι είναι οι καλλιτέχνες. Είναι το ‘τσακ’. Αλλιώς θα μπορούσαμε να το κάνουμε όλοι.
Λεωνίδας: Ναι είναι αυτό το ‘τσακ’. Για παράδειγμα, μου έχει τύχει να μου ‘έρθει’ μουσική και στίχος ταυτόχρονα και μέσα σε μία ώρα να έχω γράψει τραγούδι. Τα τραγούδια μου εμένα είναι είτε από προσωπικές καταστάσεις είτε από καταστάσεις φίλων που μου έχουν εκμυστηρευτεί. Υπάρχουν όμως και τραγούδια που τα έχω δει απλά ως δουλειά.
Μέμη: Πώς γράφεις τη μουσική; Σε πλήκτρα, σε κιθάρα ή δεν παίζει ρόλο;
Λεωνίδας: Δεν έχω συγκεκριμένο. Κυρίως στην κιθάρα γιατί είναι πιο προσβάσιμη. Εκεί που κάθεσαι στον καναπέ, σου έρχεται μία μελωδία, πιάνεις την κιθάρα και αρχίζεις. Εχω γράψει βέβαια και σε πλήκτρα και στο μαντολίνο.
Μέμη: Η κιθάρα είναι πιο προσιτή γι’ αυτό την προτιμούν;
Λεωνίδας: Ναι είναι πιο προσιτή. Βγάζεις πιο εύκολα το συναίσθημα. Βέβαια όλα αυτά είναι γούστα. Άλλοι αγαπούν περισσότερο τα πλήκτρα, άλλοι την κιθάρα. Εγώ δεν τα διαχωρίζω.
Μέμη: Έχεις κι ένα άλλο ταλέντο όμως.
Λεωνίδας: Ποιο;
Μέμη: Είσαι ηθοποιός;
Λεωνίδας: Όχι. Ηθοποιός δεν είμαι.
Μέμη: Αφού παίζεις στο θέατρο!
Λεωνίδας: Ξέρεις σ αυτή τη χώρα, ότι δηλώσεις είσαι. Ηθοποιός δεν είμαι σε καμμία περίπτωση.
Μέμη: Παίζεις στο θέατρο Ρένα Βλαχοπούλου, όμως. Έχεις γράψει τη μουσική της παράστασης “Αληκτώ” και παίζεις και ένα ρόλο. Σωστά;
Λεωνίδας: Ναι σωστά.
Μέμη: Πώς προέκυψαν όλα αυτά λοιπόν;
Λεωνίδας: Η σκηνοθέτης της παράστασης, η Μιράντα Κατσιβέλου, έτυχε να είναι φίλη μου, , και μου λέει μία μέρα: «Ετοιμάζω μία παράσταση και θέλω να γράψεις τη μουσική.» Και της λέω «Οκ. Θέλεις εμένα σίγουρα;» «Ναι μου λέει. Θέλω εσένα». Γράφω λοιπόν τη μουσική της παράστασης, κάτι το οποίο νομίζω ότι είναι από τα ποιο δύσκολα πράγματα που έχω κάνει.
Μέμη: Είναι κωμωδία, δράμα τι είναι;
Λεωνίδας: Είναι μία καθαρά δραματική παράσταση. Με δυσκόλεψε αρκετά. Είναι πολύ δύσκολο να γράψεις για κάθε σκηνή, μία άλλη μουσική. Είναι κάτι πρωτότυπο, γιατί καμία άλλη θεατρική παράσταση δεν έχει μουσική. Δεν μιλάω για τα μιούζικαλ βέβαια. Εγώ στο θέατρο παίζω ζωντανά. Παίζω πιάνο και κιθάρα ζωντανά. Δεν έγραψα μουσική κι αυτή ν΄ακούγεται από τα ηχεία. Είμαι εκεί και παίζω.
Μέμη: Ο ρόλος σου δηλαδή είναι να παίζεις μουσική;
Λεωνίδας: Ναι, είμαι πίσω πίσω στη σκηνή και στο τέλος υπάρχει μία έκπληξη στο ρόλο αυτό.
Μέμη: Μην μας πεις τίποτα. Θα έρθουμε να σε δούμε και θα τα πούμε μετά.
Λεωνίδας: Εννοείται, σας περιμένω.
Μέμη: Τι έχεις κερδίσει από όλους αυτούς του μεγάλους καλλιτέχνες με τους οποίους έχεις συνεργαστεί; Τι αποκόμισες από αυτές τις εμπειρίες;
Λεωνίδας: Από τον καθένα έχω αποκομίσει διαφορετικές εμπειρίες. Οι περισσότεροι μου έχουν πει αυτό που έπρεπε να μου πουν. Να είμαι ταπεινός, ό,τι και να κάνω, να μην καβαλήσω το καλάμι, να μην ξεχνάω τον σκοπό για τον οποίο έχω δημιουργηθεί. Την πιο ωραία συμβουλή μου την είχε πει ο Θηβαίος, ο οποίος μου είπε: Αν κάποια στιγμή φτάσεις πολύ ψηλά, μην ξεχάσεις ποτέ από πού ξεκίνησες». Και αυτό το έχω συνέχεια στο μυαλό. Ελπίζω ο Θεός να με αξιώσει να φτάσω ψηλά, αλλά να είμαι πάντα όπως είμαι τώρα, όπως με ξέρει ο κόσμος, οι δικοί μου άνθρωποι.
Μέμη: Ποιος είναι ο δικός σου στόχος που είπες;
Λεωνίδας: Στόχος μου είναι να είμαι ευτυχισμένος προσωπικά και δημιουργικά. Αυτό που θέλω να καταφέρω είναι να έχω χτίσει ένα κοινό γύρω από εμένα, δεν με νοιάζει αν θα είναι 100 ατόμων, 1.000 ή 10.000 ατόμων. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι το κοινό που θα με ακολουθεί να έχει ταυτιστεί μαζί μου και με τα τραγούδια μου. Είναι αυτό που μου είχε πει κάποτε μία κοπέλα και είναι πολύ όμορφο: Αυτό το τραγούδι που έγραψες – αναφερόταν στο τραγούδι μου «Αληθινά»- είναι σαν να έχεις βάλει κάμερες στο σπίτι μου και να παρακολουθείς τη ζωή μου. Αυτή είναι η μεγαλύτερη χαρά για έναν καλλιτέχνη.
Μέμη: Σε αυτό το τραγούδι έχεις γράψει μουσική και στίχους εσύ. Πώς το εμπνεύστηκες λοιπόν αυτό το κομμάτι;
Λεωνίδας: Από προσωπική εμπειρία.
Μέμη: Στη σημερινή εποχή βγαίνουν πολλοί καλλιτέχνες, γιατί υπάρχει το Internet και ο καθένας μπορεί να ‘ανεβάσει’ ένα τραγούδι, πόσο δύσκολο είναι να μείνεις έτσι όπως ξεκίνησες. Ειδικά εσύ ας πούμε που γράφεις και τραγούδια και τραγουδάς το δημιούργημα σου κι όχι κάποιο άλλο τραγούδι και βλέπεις ότι αυτό αρέσει στον κόσμο;
Λεωνίδας: Δεν νομίζω ότι είναι δύσκολο. Θεωρώ ότι είναι θέμα παιδείας. Αν έχεις μεγαλώσει σωστά δεν θεωρώ ότι υπάρχει λόγος να ξεφύγεις. Εντάξει είσαι λίγο πιο αναγνωρίσιμος αλλά οκ δεν έσωσες και τον κόσμο.
Μέμη: Πρέπει να έχεις κάνει και φιλίες μέσα στη μουσική.
Λεωνίδας: Αληθινές φιλίες όχι.
Μέμη: Σε συμπαθούν όμως πολλοί.
Λεωνίδας: Ναι εντάξει και με συμπαθούν και με αντιπαθούν. Θα σου πω κάτι που το λέω συχνά: «Τι είμαστε για να αρέσουμε σε όλους; Πατάτες τηγανιτές;» Η λέξη φιλία για μένα είναι κάτι πολύ δυνατό.
Μέμη: Έχεις νιώσει την αντιπάθεια;
Λεωνίδας: Έχω νιώσει φυσικά. Εμπάθεια που λέμε. Εμένα με ενδιαφέρουν οι άνθρωποι που έχω εγώ επιλέξει να είναι στη ζωή μου. Όλα τα υπόλοιπα σχόλια θετικά ή αρνητικά καλοδεχούμενα. Τα αρνητικά μάλιστα λειτουργούν θετικά πάνω μου και λέω γιατί να το πουν αυτό, ας το δουλέψω περισσότερο λοιπόν.
Μέμη: Με το Internet ασχολείσαι;
Λεωνίδας: Πολύ. Στις μέρες μας δεν νομίζω ότι υπάρχει καλύτερος τρόπος διαφήμισης.
Μέμη: Πιστεύεις ότι τελικά βοηθάει ένα νέο καλλιτέχνη;
Λεωνίδας: Σαφέστατα. Κατ΄αρχήν είναι δωρεάν διαφήμιση – τι καλύτερο – ειδικά στη σημερινή εποχή που όλοι κοιτάνε πώς θα τα πάρουν από κάπου. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όσους δεν το έχουν κυνηγήσει.
Μέμη: Υπάρχει όμως και το ελεύθερο download που σας καταστρέφει εσάς.
Λεωνίδας: Ναι, έχεις δίκιο. Ας μιλήσουμε όμως ειλικρινά. Η δισκογραφία στην Ελλάδα έχει πεθάνει. Βγάζουμε ένα cd – όπως κι εγώ θα βγάλω – για να δείξουμε ότι αυτή είναι η δουλειά μας, η ταυτότητα μας. Πλέον όμως έχουμε γυρίσει σε ψηφιακή μορφή, η οποία καλώς ήρθε, αλλά έτσι ο κόσμος δεν αγοράζει πλέον. Βγάζουμε και δίνουμε CD με περιοδικά ή εφημερίδες με 2 ή 3 Ευρώ, αυτό είναι κρίμα. Εφυγε ο κόσμος από τα δισκοπωλεία. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι κυκλοφόρησε το CD του Robbie Williams, που έχει κάνει πάνω από 100.000.000 πωλήσεις στο εξωτερικό κι εδώ, αντί να το προωθήσουν με ένα σωστό τρόπο, το έβγαλαν σε μία εφημερίδα. Εκεί είπα: ‘Παναγία μου τι συμβαίνει, πού πάμε;’
Μέμη: Και πώς θα επιβιώσετε;
Λεωνίδας: Πλέον, η μόνη πηγή εσόδων των καλλιτεχνών είναι οι εμφανίσεις. Δεν υπάρχει κέρδος από πωλήσεις, εξάλλου με 5.000 περίπου πωλήσεις, γίνεσαι χρυσός. Εμένα αυτό προσωπικά δεν με πειράζει καθόλου. Λατρεύω να κάνω εμφανίσεις με φίλους, συναυλίες.
Μέμη: Προτιμάς τις μικρές σκηνές;
Λεωνίδας: Ναι.
Μέμη: Γιατί είναι πιο οικείες ή γιατί μαζεύουν πιο εύκολα κόσμο;
Λεωνίδας: Είναι πιο ζεστό το περιβάλλον, είσαι πιο κοντά στον κόσμο. Εντάξει και οι μεγάλοι χώροι είναι πολύ ωραίοι όπως η Αρχιτεκτονική, ο Σταυρός του Νότου, αλλά εμένα μου ταιριάζουν καλύτερα οι μικροί.
Μέμη: Για πες μας τώρα τι ετοιμάζεις για τον Μάιο;
Λεωνίδας: Τον Μάιο κυκλοφορεί επιτέλους το πρώτο μου CD, με γνωστή δισκογραφική εταιρεία, θα το μάθετε όταν έρθει η ώρα. Είναι μία προσπάθεια που κάνουμε με τους συνεργάτες μου πολύ καιρό, με πολλή υπομονή και επιμονή. Ίσως καθυστέρησε λίγο αυτός ο δίσκος, αλλά νομίζω ότι το καλό πράγμα αργεί να γίνει. Περιέχει 8 κομμάτια, από τα οποία τα 6 είναι δικά μου σε μουσική και στίχους, το ένα είναι ενός φίλου και υπάρχει κι ένα άλλο τραγούδι έκπληξη, γραμμένο από ένα μεγάλο δημιουργό, το οποίο νομίζω θα σας ενθουσιάσει.
Μέμη: Το Μάιο θα κυκλοφορήσει;
Λεωνίδας: Ναι, μέσα Μαΐου θα είναι έτοιμο
Μέμη: Μέχρι τώρα έχεις συνεργασίες κι έχεις βγάλει και 3 single.
Λεωνίδας: Ακριβώς. Το «Αληθινά», το «Μαζί» και το «Και πάλι εδώ ξανά», τα οποία θα συμπεριληφθούν κι αυτά στο ολοκληρωμένο άλμπουμ.
Μέμη: Θα κάνεις και video clip;
Λεωνίδας: Ναι, ένα από τα τραγούδια θα γίνει video clip και θα κυκλοφορήσουν όλα μαζί.
Μέμη: Οπότε μπήκαμε για τα καλά.
Λεωνίδας: Ναι, και να προσθέσω ότι στις 30 Απριλίου θα είμαι στο Ρυθμό Stage, θα γίνει και παρουσίαση δίσκου, όχι η επίσημη βέβαια.
Μέμη: Οπότε στις 30/4 ραντεβού στο Ρυθμό Stage!
Λεωνίδας: Σας περιμένω!
Μέμη: Έχεις κάποιους τραγουδιστές πρότυπα;
Λεωνίδας: Έχω αλλά ο καθένας είναι τελείως διαφορετικού ύφους από τον άλλον. Μου αρέσει πάρα πολύ ο Αντώνης Βαρδής και σαν ερμηνευτής και σαν συνθέτης είναι μαγικός. Επίσης μου αρέσει πολύ ο Φοίβος Δεληβοριάς, η άλλη πλευρά. Ερμηνευτικά μου αρέσει πολύ η Νατάσα Μποφίλιου, η Ελεονώρα Ζουγανέλη, ο Γιάννης Πάριος και η Αγία Τριάδα, όπως λέω εγώ, Βιτάλη, Γλυκερία, Γιώτα Νέγκα. Από ξένο ρεπερτόριο μ΄αρέσει πολύ ο Freddy Mercury, Mina Simon, Frank Sinatra. Μακάρι να μπορέσουμε κάποτε να φτάσουμε όλοι τόσο ψηλά όσο αυτοί οι άνθρωποι.
Μέμη: Θεωρείς ότι γίνεται αυτό; Εγώ σου λέω για τον Πάριο, τη Γλυκερία, τη Βιτάλη.
Λεωνίδας : Όχι, γιατί θεωρώ ότι τα τραγούδια που έχουν πει αυτοί οι άνθρωποι είναι διαχρονικά.
Μέμη: Αυτό ακριβώς ρωτάω. Η νέα γενιά μπορεί να γράψει τέτοια τραγούδια;
Λεωνίδας: Πιστεύω ότι μπορεί. Τι μας λείπει μυαλό; Έχουμε εξαιρετικούς δημιουργούς.
Μέμη: Όχι εννοώ τα πρότυπα. Και τώρα γράφονται πολύ ωραία τραγούδια αλλά μετά από 2 χρόνια τα έχουμε ξεχάσει.
Λεωνίδας: Ναι, γιατί είναι αυτό που λέμε, ότι αυτά τα τραγούδια βγαίνουν για να γίνουν καθαρά τα σουξέ της εποχής. Σ΄ αυτό φταίει το ότι δεν στοχεύουν στο στίχο. Για να μείνει ένα κομμάτι διαχρονικό, πρέπει να έχει πολύ προσεγμένο στίχο. Στίχο που θα σε προβληματίσει. Όταν γράφεις συνέχεια τα ίδια πράγματα, υπάρχει ανακύκλωση και ουσιαστικά τι κάνεις; Δημιουργείς μία σειρά ίδιων τραγουδιών. Έχουμε πολύ καλή γενιά δημιουργών και ερμηνευτών, όπως ο Θέμης Καραμουρατίδης, που είναι εξαιρετικός, ο Νίκος Ζούδιαρης, ο Γιάννης Χαρούλης, η Νατάσα Μποφίλιου.
Μέμη: Έγω θεωρώ ότι με την κρίση γίνεται ένα ξεσκαρτάρισμα σε πολλά επαγγέλματα.
Λεωνίδας: Ναι ισχύει και στη μουσική αυτό.
Μέμη: Τώρα μπορείς πλέον να ακούσεις ό,τι θέλεις εσύ. Δεν είναι μόνο το ραδιόφωνο και η τηλεόραση που οι δισκογραφικές μπορούσαν να ελέγχουν τα πράγματα. Τώρα – όχι επειδή είμαστε ιντερνετικός σταθμός αλλά με το internet μπορείς και ακούς ότι εσύ θέλεις.
Λεωνίδας: Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.
Μέμη: Νομίζω επίσης ότι όσοι είχαν ανέβει λίγο πιο ψηλά, στο «καλάμι» που λέμε, αρχίζουν σιγά σιγά και κατεβαίνουν;
Λεωνίδας: Ναι. Ουσιαστικά δεν έχουν τίποτα να διαχωρίσουν με τους άλλους. Είτε είναι έντεχνοι, είτε λαϊκοί, είτε ποπ, είτε ροκ, όλοι ουσιαστικά στο ίδιο καζάνι βράζουμε. Η μουσική είναι μία δεν έχει όρια.
Μέμη: Τρακ έχεις;
Λεωνίδας: Γενικά ναι, είμαι αγχώδης.
Μέμη: Όταν ανεβαίνεις στη σκηνή ή γενικότερα;
Λεωνίδας: Μπορώ να πω, ότι όταν ανεβαίνω στη σκηνή δεν είμαι αγχώδης. Θεωρώ ότι για να φτάσω ν΄ανέβω στη σκηνή, όλα έχουν γίνει όπως πρέπει. Πάντα βέβαια υπάρχει το δημιουργικό τρακ. Άγχος έχω όταν πάω να κάνω κάτι και δεν είμαι έτοιμος.
Μέμη: Πες μου τρία πράγματα που σε αντιπροσωπεύουν ως άνθρωπο;
Λεωνίδας: Χιούμορ, ειλικρίνεια και άνθρωπος της παρέας.
Μέμη: Κάνεις εύκολα παρέα;
Λεωνίδας: Φιλίες δύσκολα, παρέα όμως ναι, πολύ εύκολα γιατί είμαι κοινωνικός. Κάποιος μπορεί πολύ εύκολα να με προσεγγίσει, αλλά πολύ δύσκολα θα με κάνει φίλο.
Μέμη: Τι σε κερδίζει στον άλλον για να τον κάνεις φίλο;
Λεωνίδας: Το καθαρό του βλέμμα, μία συζήτηση. Έχω το καλό ότι μπορώ εύκολα και ψυχολογώ τους ανθρώπους, οπότε καταλαβαίνω αν κάτι θέλει να μου κρύψει. Προτιμώ τους ανθρώπους που λένε ξάστερα τη γνώμη τους κι αυτό που πιστεύουν.
Μέμη: Βγαίνεις σωστός στο πως ψυχολογείς τους ανθρώπους;
Λεωνίδας: Τις περισσότερες φορές ναι.
Μέμη: Σε έχει προδώσει κάποιος;
Λεωνίδας: Είμαι τυχερός και στο θέμα φιλίας δεν έχω προδοθεί. Αυτοί οι άνθρωποι που έχω επιλέξει να είναι δίπλα μου και φίλοι μου, τους έχω πολλά χρόνια.
Μέμη: Οι κολλητοί σου φίλοι δηλαδή είναι από τα Βόλο;
Λεωνίδας: Ναι είναι από το Βόλο. Ο ένας είναι ήδη εδώ στην Αθήνα, ο άλλος είναι στην Ξάνθη και ο τρίτος είναι τώρα φαντάρος.
Μέμη: Όταν είσαι στενοχωρημένος ποιο τραγούδι ακούς;
Λεωνίδας: Υπάρχουν πολλά. Θα σου πω ένα ελληνικό και ένα ξένο να είμαι δίκαιος. Ένα που αγαπώ πολύ είναι το «Ακόμα σε αγαπώ» του Μίλτου Πασχαλίδη.
Μέμη: Τι σε καθοδηγεί στη ζωή σου; Η λογική, το συναίσθημα ή ο αυθορμητισμός;
Λεωνίδας: Καθαρά ο αυθορμητισμός.
Μέμη: Και πώς γίνεται να είσαι τελειομανής κι αυθόρμητος;
Λεωνίδας: Μήπως μπορείς να μου απαντήσεις εσύ, γιατί εγώ δεν έχω βρει ακόμα την απάντηση. Ίσως και το ότι λειτουργώ αυθόρμητα κι όχι με τη λογική, είναι αυτό που με έχει οδηγήσει σε κάποιες λάθος επιλογές στη ζωή μου, αλλά είμαι από τους ανθρώπους που δεν μετανιώνω για τίποτα. Έχω κάνει πολλά λάθη, αλλά μέσα από αυτά μαθαίνεις. Κι όσο πιο γρήγορα κάνεις λάθη, τόσο πιο γρήγορα ωριμάζεις.
Μέμη: Αρκεί βέβαια να συνειδοτοποιείς ότι έχεις κάνει λάθος, να ζητάς συγγνώμη – δεν είναι κακό – και να συνεχίζεις.
Λεωνίδας: Ακριβώς.
Μέμη: Το ένστικτο σου πάνω στη δουλειά έχει βγει αληθινό;
Λεωνίδας: Ναι και το ακολουθώ πιστά.
Μέμη: Δεν βάζεις δηλαδή ταμπέλες, ότι πρέπει να κάνω αυτό.
Λεωνίδας: Όχι, κάνω καθαρά αυτό που νοιώθω κι αυτό που αισθάνομαι.
Μέμη: Τι τραγουδιστής δηλώνεις; Υπάρχουν ταμπέλες στη μουσική;
Λεωνίδας: Ταμπέλες στη μουσική δεν υπάρχουν. Υπάρχουν όμως κατηγορίες. Υπάρχει το ποπ, το ροκ, το λαϊκό. Εγώ θα δήλωνα ότι είμαι ένας ποπ – ροκ καλλιτέχνης.
Μέμη: Ο νέος σου δίσκος που θα βγει, στον οποίο έχεις γράψει και 6 τραγούδια σε ποια κατηγορία ανήκει;
Λεωνίδας: Είναι ποπ ροκ με κάποια εναλλακτικά στοιχεία.
Μέμη: Απευθύνεται σε νεολαία ή είναι και για μεγαλύτερους;
Λεωνίδας: Νομίζω ότι είναι ένας δίσκος ο οποίος απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες, με λίγο περισσότερη έμφαση στη νεολαία σίγουρα.
Μέμη: Είναι καλοκαιρινά hit ή είναι τραγούδια τα οποία θα τα ακούμε για καιρό;
Λεωνίδας: Όχι, είναι ένας δίσκος ο οποίος μπορεί να σε συντροφεύει σε οποιαδήποτε στιγμή της ζωής σου. Έχει και μπαλάντες έχει και κάποια πιο ανεβαστικά. Έχω βρει την ταυτότητα του και νομίζω ο κόσμος ταυτίζεται με το κάθε τραγούδι ξεχωριστά.
Μέμη: Στη Eurovision θα πήγαινες; Πιστεύεις ότι βοηθάει Υπάρχει λένε μία «κατάρα» για όποιον πάει;
Λεωνίδας: Όχι, εγώ αυτά δεν τα πιστεύω. Σϊγουρα βοηθάει κάθε μορφής προβολή. Εγώ νομίζω είναι ένα πάρτι, δεν το βλέπω σαν θεσμό. Μου αρέσει να την παρακολουθώ και γενικά οτιδήποτε έχει σχέση με τη μουσική το παρακολουθώ και το Voice για παράδειγμα και την Eurovision όλα, Νομίζω ότι δεν θα πήγαινα. Βέβαια ποτέ μην λες ποτέ αλλά δεν νομίζω ότι μπορώ να αντιπροσωπεύσω την Eurovision, δεν είμαι αυτό που ζητάει η Eurovision.
Μέμη: Αν υπήρχε μία μηχανή του χρόνου θα ήθελες να πας στο παρελθόν, στο μέλλον ή στο τώρα, εκεί που είσαι;
Λεωνίδας: Όχι, εδώ. Εϊμαι από τους ανθρώπους που ζουν τόσο έντονα το τώρα και δεν μετανοιώνουν για τίποτα. Εδώ, λοιπόν, στο τώρα. Είμαι σε μία περίοδο που είμαι πολύ καλά, οπότε γιατί να φύγω από εδώ;
Μέμη: Τι πιστεύεις ότι κάνει τον καλλιτέχνη ξεχωριστό;
Λεωνίδας: Η ταυτότητά του, το ήθος του κι η εκφραστικότητά του. Να είναι αληθινός σε αυτό που κάνει.
Μέμη: Ο κόσμος που μπορεί να βρει τη δουλειά σου;
Λεωνίδας: Στο Υou Τube, φυσικά, αν πατήσουν Λεωνίδας Καγιάφας, θα βρουν ό,τι χρειάζονται και φυσικά στη σελίδα μου στο Fcebook, στο Twitter και στο Instragham.
Μέμη: Τη σελίδα στο facebook τη διαχειρίζεσαι ο ίδιος;
Λεωνίδας: Τη διαχειρίζομαι εγώ κι ένας φίλος μου, γιατί μερικές φορές δεν προλαβαίνω.
Μέμη: Έχεις και προσωπική σελίδα και του fan club;
Λεωνίδας: Ναι, τη σελίδα του fan club δεν τη διαχειρίζομαι εγώ.
Μέμη: Ναι την έχουν κάνει «οπαδοί σου»;
Λεωνίδας: Ναι, πέστο κι έτσι.
Μέμη: Τι κάνει τον Λεωνίδα ευτυχισμένο;
Λεωνίδας: Νομίζω μικρές, απλές, καθημερινές στιγμές. Μία αγκαλιά με τους φίλους μου, ένας καφές με ένα φίλο ή μία φίλη που έχω καιρό να δω. Είμαι πολύ απλός άνθρωπος, όπως με βλέπεις και τώρα.
Μέμη: Χωρίς τι δεν θα μπορούσες να ζήσεις στη ζωή σου;
Λεωνίδας: Χωρίς τους φίλους μου και την οικογένεια μου.
Μέμη: Μουσική; Θα μπορούσες να κάνεις κάτι άλλο εκτός από μουσικός;
Λεωνίδας : Θα μπορούσα. Θα μπορούσα ας πούμε να εξασκήσω το επάγγελμα μου τα ναυτιλιακά δηλαδή, αλλά τη μουσική δεν την ανέφερα γιατί είναι η ζωή μου. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς τη μουσική.
Μέμη: Δηλαδή το plan B είναι η ναυτιλία;
Λεωνίδας: Ναι είναι το ναυτιλιακό κομμάτι.
Μέμη: Θεωρείς ότι θα χρειαστεί ή όχι;
Λεωνίδας: Θα δείξει.
Μέμη: Θεωρείς ότι οι καλές φιλίες γράφουν ιστορία;
Λεωνίδας: Ναι, σαφώς και γράφουν ιστορία. Ναι, μπορεί να είναι ιστορία μεταξύ τους ή μία ιστορία μεταξύ περισσοτέρων αλλά τι καλύτερο από μία δυνατή φιλία. Εγώ όπως θα έχεις καταλάβει, την έννοια φιλία την έχω πολύ ψηλά.
Μέμη: Τελειώνουμε Λεωνίδα. Το πήρες είδηση ότι μας έμειναν 5 λεπτά; Πέρασες καλά;
Λεωνίδας: Πάρα πολύ καλά. Πέρασε γρήγορα η ώρα με μία πολύ όμορφη συζήτηση.
Μέμη: Τα όνειρα σου;
Λεωνίδας: Να βγει με το καλό το CD, να το ακούσει ο κόσμος, να το αγαπήσει και να με ακολουθήσει.
Μέμη: Ραντεβού λοιπόν στις 30 Απριλίου στο Ρυθμό Stage.
Λεωνίδας: 30 Απριλίου στο Ρυθμό Stage με την μπάντα μου.
Μέμη: Καλή επιτυχία σε ό,τι κάνεις. Σ΄ευχαριστούμε πολύ που ήρθες στο σταθμό μας.
Λεωνίδας: Εγώ ευχαριστώ για την πρόσκληση κι ελπίζω να τα ξαναπούμε.
Μέμη: Ελπίζω τα όνειρά σου να γίνουν πραγματικότητα και να πετύχεις δημιουργικά, επαγγελματικά, προσωπικά. Να κάνεις αυτό που αγαπάς για όλη σου τη ζωή Λεωνίδα μου.
Λεωνίδας: Ευχαριστώ πολύ, να ευχηθώ κι εγώ τα ίδια και σε σας προσωπικά κι εδώ στο σταθμό να πάει όπως τον ονειρεύεστε.
Μέμη: Καλοτάξιδο το νέο σου CD. Εμείς ξέρεις θα το υποστηρίξουμε, όπως και σε υποστηρίξαμε και πριν σε γνωρίσουμε γιατί μας άρεσαν τα τραγούδια σου και τώρα ακόμα περισσότερο γιατί γνωρίσαμε και τον άνθρωπο Λεωνίδα.
Μέμη: Φϊλοι μας άλλο ένα ‘Μουσικό Πλυντήριο’, έφτασε στο τέλος του. Ένα δίωρο παρέα με τον Λεωνίδα Καγιάφα, ένα νέο προσγειωμένο παιδί, ένα δημιουργό που όχι απλά αξίζει, αλλά την έχει δεδομένη την συμπαράσταση μας, σαν σταθμός, σαν κοινό, σαν ακροατές, σαν φίλοι του ελπίζουμε κάποια στιγμή. Σας ευχαριστούμε για την παρέα που μας κρατήσατε. Εσείς είσαστε η δύναμή μας!
