Εισιτήριο Χωρίς Θέση!
Πατάω το “play” και παρακολουθώ!
Τρία μόλις λεπτά είναι αρκετά για να περάσει ένα πολύ δυνατό «μήνυμα» στους θεατές.
Παρακολουθώντας το μου θυμίζει μία καθημερινότητα μου που τη ζω έντονα, καθώς χρησιμοποιώ σε συνεχή βάση τα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Σκέφτομαι τις συζητήσεις, τους τσακωμούς, αλλά και τους ψίθυρους κάθε φορά που ένα ηλικιωμένο άτομο μπαίνει στο λεωφορείο ή στο μετρό και δεν υπάρχει κενή θέση για να καθίσει.
Αναλογίζομαι τις καθημερινές στιγμιαίες σκέψεις, που ο καθένας κάνει, όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, την κούραση της ημέρας, τους σωματικούς πόνους που και κάποιος νεότερος μπορεί να έχει, αλλά και την αδιαφορία, τον κυνισμό και την αγένεια αντίστοιχα των νεότερων κι όχι απαραίτητα των νέων.
Και κάπως έτσι παρακολουθώντας αυτό το video, με τις σκέψεις να με περιτριγυρίζουν, η ιστορία φτάνει στο τέλος της…… και το μήνυμα αλλάζει….. ή μάλλον «κορυφώνεται»
«Η πραγματική καλοσύνη είναι όταν είσαι έτοιμος να προσφέρεις αυτό που εσύ έχεις μεγαλύτερη ανάγκη»
Και κάπως έτσι …….. αναλογίζομαι…. τις πράξεις μου……!!!
Μέμη
