Ο Δημήτρης Μπασλάμ είναι Έλληνας μουσικός και συγγραφέας παραμυθιών.
Γράφει μουσική και στίχους με αφετηρία τα παιδιά και τους εφήβους. Είχε συμμετοχή ως μουσικός στην εγχώρια δισκογραφία και έχει διδάξει στο Τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής στο ΤΕΙ Ηπείρου.
Τον Δεκέμβριο του 2005 ο Δημήτρης Μπασλάμ εκδίδει το πρώτο του παιδικό παραμύθι, τον «Γαργαληστή». Ακολουθούν ο «Αγησίλαγος», «Τα μουστοκούλουρα » το «Λέω να Πετάξω» η «Θυμωμένη Μπετονιέρα» το 2013, καθώς και «Τα παπούτσια του Βαρύτονου» και «Η Σοφία, μια μέλισσα που της άρεσε να διαβάζει».
Το 2013 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Εικονογραφημένου Παιδικού Βιβλίου για τη «Θυμωμένη Μπετονιέρα» και μπήκε στη Λίστα White Ravens της Διεθνούς Παιδικής Βιβλιοθήκης του Μονάχου με τα 200 καλύτερα βιβλία του κόσμου δύο φορές.
Το 2014 με την Θυμωμένη Μπετονιέρα (εκδόσεις Επόμενος Σταθμός) και το 2017 με τις Πιθανότητες ( εκδόσεις Πατάκη). Εχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως τον Σωκράτη Μάλαμα, τον Θανάση Παπακωνσταντινου, τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, τον Γιάννη Χαρούλη, τον Φώτη Σιώτα, τη Μάρθα Φριτζήλα κ.α…
Έχει γράψει πολλά βιβλία για παιδιά και ανεβάζει φέτος τον «Αγησίλαγο», την παράσταση που τα έσπασε πέρσι στον “Ελληνικό Κόσμο”, για δεύτερη χρονιά στην Αθήνα, στο μικρό Χορν.
Ο Δημήτρης Μπασλάμ μας μίλησε για τη συγγραφή βιβλίων, αλλά και τη μουσική του!
Μέμη: Είστε μουσικός και ταυτόχρονα συγγραφέας παραμυθιών. Πώς προέκυψε η ενασχόληση σας με τη συγγραφή παιδικών βιβλίων.
Δ. Μπασλάμ: Έγινα μπαμπάς! Οπότε άρχισα κι εγώ να λέω τις ιστορίες μου. Αργότερα, είδα πως οι ιστορίες αυτές «μιλάνε» και σε άλλα παιδιά, εκτός του δικού μου. Έτσι, συνέχισα απλώς να τις εξιστορώ και να τις γράφω.
Μέμη: Έχετε διδάξει κιόλας στο Τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής στο ΤΕΙ Ηπείρου. Ποιες διαφορές υπάρχουν ανάμεσα στο ενήλικο κοινό και στο κοινό των παιδιών;
Δ. Μπασλάμ: Πολλές και μεγάλες. Μία και σημαντική είναι ότι τα παιδιά μπορείς να τα ξεγελάσεις, αν θέλεις, πολύ πιο ευκολά. Είναι στο χέρι σου τι θα επιλέξεις.
Μέμη: Επηρέασε η διδασκαλία σας, αν και απευθυνόσασταν σε νέους, αλλά νέα παιδιά…, τον τρόπο γραφής σας;
Δ. Μπασλάμ: Και στις δύο περιπτώσεις αυτά που προσλαμβάνεις κάποια στιγμή καταγράφονται. Με αυτήν την έννοια και μόνο.
Μέμη: Η παράδοση συνδέεται με τα παραμύθια;
Δ. Μπασλάμ: Η αφήγηση μιας ιστορίας ασκούσε πάντα μια ακαταμάχητη γοητεία σε οποιοδήποτε ακροατήριο. Από τότε που ο άνθρωπος άρχισε να μιλάει φαντάζομαι… Στην παγκόσμια λογοτεχνία για παιδιά είναι πολλά τα βιβλία με αναφορές, ακόμα και με διασκευές λαϊκών και παραδοσιακών παραμυθιών.
Μέμη: Το 2013 τιμηθήκατε με το Κρατικό Βραβείο Εικονογραφημένου Παιδικού Βιβλίου για τη «Θυμωμένη Μπετονιέρα» και μπήκατε στη Λίστα White Ravens της Διεθνούς Παιδικής Βιβλιοθήκης του Μονάχου με τα 200 καλύτερα βιβλία του κόσμου δύο φορές όπως και το 2017 στον ίδιο κατάλογο με το βιβλίο «Πιθανότητες». Είναι η αναγνώριση ή η επιβράβευση που «γεμίζει» την ψυχή του δημιουργού;
Δ. Μπασλάμ: Όπως έχω ξαναπεί. το «ακούω», χαίρομαι πολύ, κάποιες στιγμές καμαρώνω κιόλας, αλλά μετά συνεχίζω να περπατάω στον δρόμο, μπαίνω στην κίνηση συνεχίζοντας την καθημερινότητά μου.
Μέμη: Πώς εμπνέεστε για τις ιστορίες των παραμυθιών σας;
Δ. Μπασλάμ: Από αυτά που βλέπω, ακούω, σκέφτομαι, όταν κοιτάζω γύρω μου.
Μέμη: Παραμύθια λένε σε όλο τον κόσμο. Σχετίζονται μεταξύ τους;
Δ. Μπασλάμ: Πολλά παραμύθια μεταπηδούν από χώρα σε χώρα. Κοινωνίες με κοινές αγωνίες και χαρακτηριστικά ζωής. Γονείς που θέλουν κάτι να πουν στα παιδιά, να τα νανουρίσουν… να τα ησυχάσουν. Η θεματολογία είναι κοινή στο μεγαλύτερο μέρος της για όλους τους ανθρώπους.
Μέμη: Πόσο ανάγκη έχουμε στη σημερινή Ελλάδα της κρίσης το ταξίδι στο παραμύθι και το όνειρο;
Δ. Μπασλάμ: Θα έλεγα ότι χρειαζόμαστε ακριβώς το αντίθετο! Να καταλάβουμε πού είμαστε και ποιοι είμαστε στην πραγματικότητα ως κοινωνία.
Μέμη: «Αγησίλαγος», μία παράσταση που πήγε εκπληκτικά πέρσι στον “Ελληνικό Κόσμο” και παρουσιάζεται για δεύτερη χρονιά στην Αθήνα, στο “Μικρό Χορν“. Κούκλες και εμψυχωτές σε κοινή θέα, μαζί με ζωντανή μουσική. Μιλήστε μας για αυτή τη παράσταση!
Δ. Μπασλάμ: Πριν από τρία χρόνια θέλησα να κάνω ένα πείραμα! Να ανεβάσω τον «Αγησίλαγο» πάνω στη σκηνή.
Οι κούκλες που κατασκεύασε η Δήμητρα Γιοβάνη ήταν ό,τι ακριβώς είχα φανταστεί. Η συνέργεια με τους ηθοποιούς και τους μουσικούς επί σκηνής ήταν υπέροχη και απέδωσε «δημιουργικούς καρπούς».
Μετά ήρθαν και οι φωτισμοί της Αθηνάς Μπανάβα και ολοκλήρωσαν το τοπίο. Έτσι, το μουσικό παραμύθι του κύριου Αγησίλαγου έγινε μία θεατρική παράσταση με κούκλες και ζωντανή μουσική και νομίζω ότι μετά από 3 χρόνια μπορώ να πω ότι «το πείραμα πέτυχε»!
Αυτό που με εκπλήσσει κάθε φορά είναι η αγάπη των παιδιών για την κούκλα του Αγησίλαγου.
Κάθε φορά που τελειώνει η παράσταση, τρέχουν να τον χαιρετήσουν να του μιλήσουν, να τον ακουμπήσουν να φωτογραφηθούν μαζί του.
Μέμη: Πως νιώθετε όταν βρίσκετε ανάμεσα σε παιδιά και τα παρασύρετε στους παραμυθένιους κόσμους σας;
Δ. Μπασλάμ: Με μία λέξη: καταπληκτικά!
Μέμη: Αν ήσαστε ήρωας παραμυθιού ποιος/ποια θα ήσαστε και γιατί;
Δ. Μπασλάμ: Ο κοντορεβιθούλης. Πάντοτε προσπαθώ να βρω τον δρόμο.
Σας ευχαριστώ πολύ για τις όμορφες ερωτήσεις σας.
Φιλικά,
Δημήτρης
