Η τέχνη του δρόμου έχει τη ρετσινιά ότι είναι προκλητική, ασεβής, βλάσφημη, αιρετική και παράνομη φυσικά, την ίδια ώρα που καταστρέφει τη δημόσια περιουσία και επιφέρει βανδαλισμούς σε κοινόχρηστους χώρους.Και κάποτε έτσι ήταν ακριβώς! Γιατί το γκράφιτι πρωτοχρησιμοποιήθηκε πράγματι από συμμορίες και σπείρες του δρόμου για να σηματοδοτούν τις ζώνες επιρροής τους μέσα στα αστικά περιβάλλοντα και όπως ξέρουμε οι κακοποιοί δεν νοιάζονται για την καλλιτεχνική αρτιότητα των σημαδιών που αφήνουν στους τοίχους.
Τα χρόνια πέρασαν βέβαια από τότε και τα ορνιθοσκαλίσματα απέκτησαν προοδευτικά αισθητική περιβολή, αποτελώντας ένα πλούσιο σε εκφραστικότητα και δυναμική μέσο, την ίδια ώρα που είναι εδώ για να μεταδώσει κοινωνικούς προβληματισμούς και πολιτικό μήνυμα. Μια σωστή τέχνη δηλαδή εξ ορισμού! Ή πάλι και όχι, αν πιστέψουμε τουλάχιστον τους σφοδρούς πολέμιους της street art, από δημοτικά συμβούλια και ιδιοκτήτες κατοικιών δηλαδή, που ορκίζονται ότι τίποτα το δημιουργικό δεν έχει ο βανδαλισμός, εξισώνοντας την τέχνη του δρόμου με την ίδια την καταστροφική μανία μιας μερίδας της νεολαίας.
Τι κι αν ο θεσμός της τέχνης έχει ήδη αποδεχθεί το γκράφιτι ως παιδί του φιλοξενώντας το σε μουσεία και γκαλερί; Τι κι αν τόνοι μελάνης έχουν χυθεί από κριτικούς τέχνης και κοινωνικούς αναλυτές προσπαθώντας να εξηγήσουν ότι το παράνομο είναι συνώνυμο της εφήμερης αυτής τέχνης; Τι κι αν περίφημοι παραδοσιακοί καλλιτέχνες της σύγχρονης εποχής έχουν ξεπηδήσει από τον χώρο του γκράφιτι και επιστρέφουν συχνά-πυκνά εκεί; Σε όποιον δεν αρέσει αυτή η μορφή τέχνης σπεύσει να την αναθεματίσει, λες και η αισθητική του καθενός είναι το μέτρο του παντός.Αν τα γκράφιτι ήταν όμως ωραία, αισθητικά άρτια δηλαδή, μεταμορφώνοντας μουντούς τοίχους φτωχογειτονιών, και γίνονταν κατόπιν άδειας (μην πούμε ακόμα και έπειτα από πρόσκληση), χάνοντας έτσι το παράνομο και θρασύ της φύσης τους, τότε θα ήταν τέχνη; Αν μάλιστα μετέδιδαν ηθικά, πολιτικά και κοινωνικά σχόλια από πάνω, τότε δύσκολα θα τα χαρακτήριζε κανείς βανδαλισμό, αφού η ίδια η πράξη της καταστροφής θα είχε καταστρατηγηθεί.
Όχι βέβαια ότι τα χρειάζεται το γκράφιτι όλα αυτά, καθώς λειτουργεί πράγματι στο χάσμα μεταξύ συντηρητικών ηθών και απόλυτης απελευθέρωσης. Τα έργα του δεν θα είχαν εξάλλου την ίδια απήχηση αν έχαναν αυτή την αίσθηση της θρασύτητας και του βανδαλισμού που είναι σύμφυτα με την ύπαρξή του. Αν δεν σε έκανε να αντιπαρατεθείς με τον εαυτό σου δηλαδή για να βγάλεις συμπέρασμα, τότε δεν θα άξιζε πράγματι η ζωγραφική με σπρέι πάνω σε τοίχους. Έτσι πολλές χώρες, κεντρικές κυβερνήσεις και δημοτικές αρχές συνεχίζουν να είναι αμήχανες σχετικά με τον τρόπο υποδοχής του γκράφιτι. Στις ΗΠΑ, για παράδειγμα, ο νόμος είναι πολύ αυστηρός, την ίδια ώρα που οι Αρχές της Μπογκοτά καλωσορίζουν τους καλλιτέχνες του δρόμου να αφήσουν το σημάδι τους στην πόλη. Όσο για την περιβόητη βρετανική σκηνή της τέχνης του δρόμου, αυτή ξεκίνησε πριν από 45 περίπου χρόνια, στον απόηχο του παρισινού Μάη του 1968, όταν το Λονδίνο γέμισε από οργισμένες πολιτικές δηλώσεις με ποιητική διάθεση, καθώς οι γκραφιτάδες εδώ ήταν νεαροί ποιητές, λογοτέχνες, θεατρικοί συγγραφείς, πολιτικοί ακτιβιστές και απηχούσαν τις ιδέες των Καταστασιακών του Γκι Ντεμπόρ.
Οι γκραφιτάδες δεν ήταν ποτέ ένα τσούρμο παλιόπαιδα που κατέστρεφαν δημόσιες περιουσίες, ήταν από τις πρώτες στιγμές κάτι πολύ περισσότερο από αυτό, απλώς αργήσαμε εμείς να το αντιληφθούμε. Κι έτσι σήμερα έχουμε αναγορεύσει το γκράφιτι ως την πιο προσβάσιμη και ενταγμένη στο καθημερινό μας περιβάλλον μορφή τέχνης. Κι εκεί ακριβώς εδράζεται η στιγμιαία δύναμή της: τη βλέπεις παντού, αντιπαρατίθεσαι μαζί της και ακούς το μήνυμά της θες δεν θες.
Η βίαιη αυτή εισβολή στην επικράτειά μας είναι η αιχμή του δόρατος του street art.
Τελειώνοντας, είτε πιστεύει κανείς ότι το γκράφιτι είναι φτηνός βανδαλισμός είτε πολλά βήματα παραπάνω από αυτό, κανείς δεν μπορεί να μην αποδεχτεί τη δημιουργικότητα και τις σχεδιαστικές ικανότητες που εμπλέκονται. Οι καλύτεροι γκραφιτάδες διαθέτουν απίστευτες απεικονιστικές δυνατότητες και περίσσιο ταλέντο στο να μεταδίδουν τα κοινωνικο-πολιτικά τους μηνύματα με αισθητικά άρτιο τρόπο.
Πηγή: https://www.newsbeast.gr
