Ο Βασίλης Ψυλλάς, αυτή την θεατρική σαιζόν εμφανίζεται στις παραστάσεις: «Ελένη» σκην. Τζ Κακουδάκη, «Ερωτευμένος Σαίξπηρ» σκην. Γ. Κακλέας και στη μουσικοθεατρική παράσταση «από…έρωτα» σκην. Ευθ. Χρήστου.
Έχει συμμετάσχει στις τελετές Αφής και Παράδοσης της Ολυμπιακής φλόγας (2012-16).
Ως θεατροπαιδαγωγός, συμμετέχει σε διαδραστικές παραστάσεις και βιωματικά εκπαιδευτικά προγράμματα για νηπιαγωγεία και δημοτικά.
Μετέφρασε την «Αντιγόνη» σκην. Τζ. Κακουδάκη που συνοδεύεται από θεατροπαιδαγωγικές δράσεις στα σχολεία.
Το 2013 ίδρυσε και πραγματοποιεί τα εργαστήρια «Corpus.Vox.Drama.» που αφορούν στην γνωριμία και την αφύπνιση των εκφραστικών μέσων έχοντας ως βασικό άξονα το σώμα.
Τα εργαστήρια πραγματοποιούνται για εφήβους κι ενήλικες, εκπαιδευτικούς δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και σπουδαστές δραματικών σχολών.
Πάμε να γνωρίσουμε από κοντά έναν ηθοποιό με όραμα, μεράκι και ταλέντο!
Έναν πνεύμα που δεν εφησυχάζει και δεν συμβιβάζεται με τα στερεότυπα της σημερινής κοινωνίας.
Μέμη: Νέα χρονιά, νέα όνειρα, νέες προσδοκίες! Τι περιμένει ο Βασίλης από τη νέα χρονιά;
Βασίλης: Νέα χρονιά που μπήκε, νομίζω, πολύ ωραία, με περισσότερη αισιοδοξία και χαμόγελα.
Αυτή τη χρονιά περιμένω περισσότερη ηρεμία και ισορροπία σε προσωπικό επίπεδο, λιγότερο άγχος και περισσότερη χαρά.
Σε κοινωνικό επίπεδο, περιμένω περισσότερη ζεστασιά, κατανόηση, αλληλεγγύη και έγνοια του ενός για τον άλλο. Όχι κάτι βαθυστόχαστο ή περίπλοκο.
Απλή έγνοια για τον άλλο, όποιος κι αν είναι αυτός. Περισσότερο χρόνο αν μπορούσαμε να αφιερώνουμε για να ακούσουμε τι έχει να μας πει ο άλλος.
Νομίζω πως θα άλλαζαν πολλά έτσι. Θα διαμορφωνόταν ένας καλύτερος «περιβάλλοντας χώρος».
Μέμη: Είσαι θεατροπαιδαγωγός και ηθοποιός! Ποιο από τα δύο σε εξιτάρει πιο πολύ ως καλλιτέχνη;
Βασίλης: Αυτό που θεωρώ, τα τελευταία χρόνια, πιο σημαντικό για μένα είναι η ιδιότητα του παιδαγωγού με όλες τις έννοιες.
Είναι πολύ όμορφο να διαμορφώνεις συνειδήσεις, να ανακατεύεις μυαλά και απόψεις για να μην «κάθονται». Να μην λιμνάζουν.
Το θέατρο και οποιαδήποτε μορφή τέχνης είναι απλώς το μέσο για να κινητοποιήσεις, να αφυπνίσεις, να αναδείξεις δρόμους που δεν είναι δημοφιλείς και συνήθεις, να οπτικοποιήσεις λόγια, σκέψεις, ιδέες που μπορεί να έχουν και άλλοι σαν εσένα.
Με αυτή την έννοια, κάτι μαθαίνεις στον άλλο και κάτι διδάσκεσαι κι εσύ από την μεταξύ σας επικοινωνία.
Μέμη: «από… έρωτα»! Μία μουσικοθεατρική παράσταση στη μουσική σκηνή Σφίγγα από τη Δευτέρα 14 Ιανουαρίου στην οποία συμμετέχεις. Περίγραψε μου τι θα δούμε;
Βασίλης: Όλοι μας έχουμε μπλεχτεί και μπλεκόμαστε και –εύχομαι- θα μπλεχτούμε στο μέλλον σε αυτό που ονομάζεται «έρωτας».
Όλοι μας έχουμε γράψει γράμματα και σημειώματα και ποιήματα για χάρη του έρωτα μας.
Μια τόσο ανθρώπινη εμπειρία, όπως η εμπλοκή μας στον έρωτα, γίνεται αφορμή για αυτή την παράσταση.
Μέσα από κάθε είδους γραπτό λόγο που εκφράζει έρωτες, εμπνεύσεις, χωρισμούς, αγάπες που δεν τελειώνουνε ποτέ…ξεκινά ένα ταξίδι σε κείμενα, στίχους και μουσικές που έχουμε αγαπήσει.
Το ταξίδι αυτό, που με πολλή αγάπη ετοιμάζουμε, πιστεύουμε πως θα αγγίξει κάθε καρδιά, ψυχή και νόηση που θα έρθει να μας παρακολουθήσει.
"από… έρωτα" 14/1
Gepostet von Κωνσταντίνος Τσονόπουλος am Mittwoch, 2. Januar 2019
Μέμη: Γράμματα, Τραγούδια, γεμάτα Έρωτα! Είναι τελικά κινητήριος δύναμη και τρόπος επιβίωσης, ο Έρωτας στην εποχή μας;
Βασίλης: Ανέκαθεν ο έρωτας ήταν κινητήριος δύναμη μέσα στο πέρασμα των αιώνων. Απλώς κάθε εποχή τον εκφράζει με διαφορετικό τρόπο και μέσο.
Ξεκινώντας από την άλλη παράσταση που συμμετέχω, τον «Ερωτευμένο Σαίξπηρ», παρατηρώ την δύναμη που έχει ο έρωτας.
Η δίνη του έρωτα ενός από τους πιο μεγάλους ποιητές, όπως ο Σαίξπηρ, τον οδηγεί να γράψει ποίηση, σονέτα, στίχους που να υμνούν αυτό που ζει, αυτό που νιώθει.
Και καταλήγει να μας παραδίδει άπειρους στίχους αξεπέραστους για την αγάπη και τον έρωτα.
Από τέτοια ποιήματα και στίχους έως “post it” σε ψυγεία και γραφεία υμνείται ο έρωτας στην παράστασή μας και την ίδια λογική ακολουθούν και τα τραγούδια που επιλέξαμε να συμπεριλάβουμε.
Καταργούνται τα όρια, τα «θεσμοθετημένα είδη» μουσικής και τα μέσα έκφρασης (γράμματα, ποιήματα, αναρτήσεις σε social media κτλ) και όλα γίνονται ένα για να εκφράσουν τον έρωτα σε όλες του τις εκφάνσεις.
Μέμη: Πιστεύεις πως το θέατρο καθιερώνει και καταξιώνει έναν ηθοποιό?
Βασίλης: Το θέατρο έχει τα εξής σκληρά και μαγευτικά ταυτοχρόνως χαρακτηριστικά:
Είσαι εκτεθειμένος από παντού, σε μικρή απόσταση από τον θεατή, καθετί που κάνεις, δεν μπορείς να το αναιρέσεις είτε το έκανες σωστά είτε όχι, πρέπει να συμπαρασύρεις με όλη σου την οντότητα (σώμα, φωνή, ενέργεια, βλέμμα, κίνηση) τον θεατή σε ένα ταξίδι και εν τέλει, μετά την παράσταση να τον έχεις –έστω και λίγο – μετακινήσει.
Αν τα έχεις καταφέρει όλα αυτά, τότε μπορείς να δημιουργήσεις σχέση με το κοινό, χρόνο με το χρόνο, ρόλο με το ρόλο, έργο με το έργο και ίσως να γίνεις αυτό που λέμε «καταξιωμένος».
Αν είναι αυτό που θες, βέβαια, για τον εαυτό σου.
Μέμη: Ηθοποιός γεννιέσαι ή γίνεσαι;
Βασίλης: Δεν ξέρω πραγματικά ποια είναι η απάντηση σε αυτό. Πριν χρόνια αποτελούσε ένα ισχυρό ερώτημα αυτό και πάντα έτεινε η απάντηση προς το «γεννιέσαι».
Τώρα πια πιστεύω πως η διδασκαλία και η μαθητεία στην υποκριτική έχει τόσο εξελιχτεί που μπορεί να μετατρέψει κάποιον –που υποτίθεται δεν είχε τις «προδιαγραφές» – σε μετρήσιμο ηθοποιό και καλλιτέχνη.
Είτε όμως γεννιέσαι είτε γίνεσαι, χρειάζεσαι πολλή ευαισθησία, πολλή ενδοσκόπηση και πολλή δουλειά εν γένει για να ανακαλύψεις τι θες να εκφράσεις μέσω της τέχνης σου και μετά να δρομολογηθείς μόνο σε αυτό και τίποτα άλλο.
Οπότε η εργασία και ο κόπος προς αυτό καταλήγει να είναι ο ίδιος.
Μέμη: Το άγχος της επιβίωσης είναι ανασταλτικός παράγοντας για τη δημιουργία; Ή μήπως λειτουργεί σαν κίνητρο;
Βασίλης: Πολλές φορές στερεύεις από έμπνευση και χάνεσαι στον κυκεώνα της επιβίωσης και του τρεξίματος σε 100 δουλειές προκειμένου να εξασφαλίσεις τα προς το ζην.
Όμως αφ’ ης στιγμής ξεκινήσεις να εργάζεσαι πάνω σε ένα έργο, σε ένα κείμενο, σε μια ιδέα, ξεχνιέσαι και ανακαλύπτεις πάλι τους λόγους για τους οποίους αποφάσισες κάποτε να γίνεις καλλιτέχνης.
Λειτουργεί δηλαδή σαν «φάρμακο» για να φεύγεις από τα προβλήματα της επιβίωσης και της ρουτίνας και να μπαίνεις σε δρόμους χαράς, δημιουργίας και ικανοποίησης.
Για το Web Music Radio, Μέμη Τριανταφυλλίδου
